Eylül 1964’te parasız yatılı öğrenci olarak Adana İmam Hatip Okulu orta 1’inci sınıfa kaydolan Seyfi Günaçtı, burada 5 sene eğitim-öğretim gördü. Ailesi Trabzon’un Beşikdüzü ilçesinde oturan Seyfi Günaçtı, bu süre zarfında yarıyıl tatillerinde gerek o günün ulaşım şartları ve gerekse maddi sebeplerle memleketine gidemedi. Karadeniz’in üç ili; Trabzon, Ordu ve Giresun’dan gelen 53 öğrenciydiler ve onların çoğunluğu da kendisi gibi aynı durumdaydı. Milli Eğitim Bakanlığı, Adana’da okuyan Karadenizlileri ve 24 Erzurumluyu Trabzon’a gönderdi. Böylece Mayıs 1969’da Adana’dan ayrıldılar.
Çocukluklarının son yıllarını ve gençliklerinin önemli bir bölümünü Adana’da geçiren Karadenizliler, Adana’yı hiç unutmadılar. Seyfi Günaçtı da Adana’yı unutmamıştı ve hatıralarını yeniden yaşamak için Adana’ya gitmek istiyordu. Adana İmam Hatipliler Derneği’nin 21 Mayıs’ta mezunların buluşması için pilav günü düzenlediğini duyunca Adana’nın yolunu tuttu. Pilav gününe katıldı, dönem arkadaşları ile buluştu, onlarla sohbet etti ve eski hatıraları yâd ettiler.
Buluşma hakkında görüşlerine başvurduğumuz Seyfi Günaçtı şunları söyledi:
“Ben hayli zamandır bir döneme ait hatıralarımın bulunduğu Adana’ya gitmeyi istiyordum. Pilav Gününü vesile edinerek Adana’ya gittim. Pilav gününe katılım yoğun oldu. Saymadık ama ‘800’ün üstünde’ dediler. Eski arkadaşlarımın bir bölümü ile konuşup sohbet ettik, eski günleri yâd ettik. Bu arada öğrenci iken en çok dolaştığımız yakın çevreyi gezme imkânı buldum. Benim için iyi bir ziyaret oldu. Adana’ya gittiğime değdi diyorum.”
