Elbet biter çekip gittiğin yollar.
Ya benim içimde kıvrılan yollar,
Bir aşk mahkumunun boynunu sıkan
Yağlı bir ilmek kadar acımasız,
Keskin bir mızrak gibi öfkeli.
Elbet saçlarını öper güneş.
Ya benim yüreğimdeki güneş,
Hiç doğmadı ki?
Elbet gemilerini yürütür rüzgar.
Ya benim gönlümdeki rüzgar,
Neden hep dalgalarla boğuşur?
Elbet yağmur getirir bulutlar.
Ya bendeki yağmura hasret umutlar,
Kırkikindilerle dans etmeyi özleyişim.
Elbet tutar saçının her telinden bir damla
Benim darmadağın saçlarım,
Köşe kapmaca oynar samla.
Elbet seni karşılar bahar kokulu yapraklar.
Ya benim önüme serilen cansız yapraklar,
Hep sonbaharın nişanesi değil midir?
Sensizliğin kokusunu salar tâ ciğerlerime
Duyduğum, sadece toprağın sesidir.
Elbet senden izler taşır zaman
Ya benim, gidişini hiç görmediğim zaman,
Yaşadım mı yaşamadım mı?
Hangi akşam hangi sabah?
Ömrümün kaçıncı günü, âh!
Beni bağrına basan hangi vatan?
