Bu haftaki yazı başlığımı, bir şarkının güftesinden seçtim.
Diyorum ki; ne olacak Terme´nin bu hali?
Vefasızların çokluğu; huzuru, sevgiyi ve saygıyı aldı götürdü.
Komşularımız sessiz sedasız bir çok yatırımı ve kuruluşları elde etmeye çalışırken bizler nelerle uğraşıyoruz.
Hep birbirimizin eteğini çekiyoruz. Aman o olmasın, aman bu olmasın yapılanlar birilerine mal olmasın.
Bu mantıkla nereye gideceğiz?
Kinin, nefretin, çekememezliğin olduğu yerde koyu koyu karanlıklar, ulu ulu mezarlıklar olur. Bu sözü birçok defa yazılarımda kullandım. İşte Terme bu hale geldi.
Bu olumsuzluklar daha ne kadar devam edecek?
Doğanın her güzelliğini, renklerin her tonunu bulabileceğimiz zengin bir bölgenin içinde yaşadığımızın farkında değiliz.
Terme´deki sivil toplum örgütleri tabelalarında yazılan ünvanlara uygun çalışıyorlar mı?
Bu gün turizmin ve tarihin en güzel yerine hala sahip çıkmıyoruz.
Çıkıyoruz, ama sözde, özde değil.
Biz hizmet edenleri coşku ile makama getiriyor, daha sonra boğazına ip takıp dar ağacına çekiyoruz. Ondan sonra Terme´ye sahip çıkan yok.
İşsizlik çok deniyor. İşsizlik değil arkadaş, iş beğenmezlilik çok. Herkes masa başı iş istiyor. Onlarca gence iş bularak hayatlarını düzene koyduk. Fakat öyleleri oldu ki ?Benim çocuğum halat çekemez, benim çocuğum direk dikemez? diyerek çocuklarını koyduğumuz işlerden çıkarttı. Dargın olanlar bile var. Niye? Masa başı işe koymadık diye.
İlçede esnaf dertli. Esnafın durumu vahim. Bir dokunsanız bin ah işitiyorsunuz. Terme´ye iş yapmak için dışarıdan gelen Termeliler, şimdilerde ?Neden geldim?? Terme´ye diye mırıldanmaya başladı, buradan gitmek istiyorlar.
Tarım da yok olmak üzere. Eskiden beş ürün üreten, çalışkanlığıyla da ün yapan Terme şimdilerde küme düştü ve tarımda en alt sıralarda yer alıyor.
Mısır bitti. Şeker pancarı bitti. Soya bitti. Şimdi de fındık bitiyor. Üretimin olmadığı yerde hayat olmaz. Bunun nedenlerini de gelecek hafta ki yazımda paylaşacağım.
Suskun kalmayın, sevginiz bol, neşeniz daim olsun.
