AĞLAMA KARANFİL

Yine bir Öğretmenler Günü…
Bizim günümüz(!)

Yeryüzündeki onca günden bize ayrılan biricik gün(!)
Belki bu yüzden güneş böyle gülümsüyor yüzümüze.

Rüzgar saçlarımızı okşarken incitirim diye korkuyor bugün bizi.
Anlamsız bakışlar dolaşıyor üzerimizde. İnsanlar anlamakta zorlanıyor bizi.

Sadece öğrencilerimiz ve gökyüzü anlıyor.
Bu salonun merdivenlerinden çıkarken öğrencilik yıllarıma ait hatıralar canlanıyor gözümde bir bir. Bazen tatlı bazen hüzünlü bazen de komik anılar…

Şimdi bir öğretmen olarak birer birer çıkıyorum basamakları. Öğrencilik yıllarımdaki kadar ikişer üçer atlayamıyorum. Çünkü artık deli-kanlı biri değilim.
Kapının önünde ellerinde karanfillerle beyaz zambaklar karşılıyor bizi. Tebessümle birer karanfil uzatıyorlar elimize.

Âh karanfil!
Öğretmenleri en güzel anlatan çiçek karanfil belki de. Onlar da öğretmenler gibi yalancı baharın şımarık güllerinin gölgesinde kalır hep. Hâlbuki ne ağırbaşlı ne asildir onlar. Belki de bu yüzden kendilerini ön plana çıkarmayı hiç sevmezler.

Kırmızıları asaleti, gururu ifade ederken beyazlar masumiyeti ve saflığı anlatır bize. Ama talihsizdir karanfil. Baharın her günü güllerle savaşmakla geçer ömrü. Yorgun düşer ve savaşı kaybeder. Çünkü herkes güllerin tarafındadır.
İnsanlar önce güllere bakar. Çünkü güllerin albenisi insanların gözlerini büyüler, onlardan başka bir çiçeği gözleri görmez. Hâlbuki güller baharın en tehlikeli çiçeğidir. İnsanları peşinden koşturup uçurumun başına getirince bir tekmede çok kolay atarlar.

Güllerin yaprakları çok çabuk dökülür. Yapraklar dökülünce ortada güzellik adına bir şey kalmaz. Belki de yapraklar, insanların onlara yüklediği hayallerin ağırlığına dayanamaz da dökülür.
Güller masum mudur gerçekten?
Bülbülün canını yakan, yapraklarını onun kanıyla kirleten gül değil midir?

Âh karanfil!
Onun kırmızılığı asaletindendir. Yaprakları solsa bile çok kolay dökülmez. O haliyle de bir başka güzeldir. Sonbaharın ağırlığını taşır üzerinde. Hem o en güzel yerlerde, kitapların arasında, saklanır yıllarca.

Güllerin yalnız bırakıp kaçtığı bir zamanda insanları son yolculuğuna uğurlayan yine karanfiller değil midir?
Bu gün herkesin elinde bir karanfil…

Biraz sonra hangisi el üstünde tutulacak?
Tıpkı öğretmenler gibi. 24 Kasım