ANNE KOKULU ŞİİRLER

              Gönüllerin gerçek sultanı annelerimizin aziz hatırasına kalem oynatıp şiir düzen o kadar eli öpülesi şairimizi tanıyorum ki… O şiirlerin hepsi de taze bahar mevsimi gibi burcu burcu anne kokuyor. Bu haftaki yazımda sizlere şiir demetlerinde annelerimizin misk ü amber kokusundan bir nebzecik arz edeceğim.  
O kutlu mısralar ki; annelerimizin yürekleri kadar beyaz duaların sıcaklığını taşıyor. Sıcaklığıysa alev alev… Üşüyen yüreklerimizi bu hafta da o şiirlerle ısıtacağız.  Annelerimiz ki; ilkbahar yağmurlarından daha çok ağlar bizler için. Gurbet ellere düşsek, ya da başımıza bir hal gelse çorak topraklar gibi yanar, kavrulur. 
"Anamın duaları üzerimde olmasa 
Yıkılır sırtımı verdiğim duvar 
Kopar, ellerime gelir tutunduğum dal
Kapımı çalmaz bahar"
Köylerimizi, kasabalarımızı, şehirlerimizi özlüyorsak doğup büyüdüğümüz yerlerde çocukluğumuzun sevecen günlerini yaşıyorsak yeniden rüyalarımızda, sebebidir tatlı annelerimiz.
İpekten ellerini saçlarımızda hissederiz hep.. Başımızı dizlerine koyduğumuzda sonsuzluğa kanatlanmış martılar gibi hissederiz yüreğimizi.
Şefkat, güven, sevda ve sözlerine akseden kalbinin rikkat ve titrekliğiyle yoğurmuştur mayamızı. Yüzünün nuru, gözlerinin buğusu ve kirpiklerinden damlayan yaşlar, duygularımızı filizlemiştir hep.  Rabbimize yönelişlerinde ve gönülden dualarında, ruhumuzda yer eden ebedi güzelliklerini tasvir edemedi hiçbir kalem.
"Bir merhamet, bir sıcaklık, bir gurur
"Yavrum!" diyen sesinde
Ve huzurun günde beş vakit nabzı vurur 
Beyaz tülbendinde, seccadesinde"
Peygamber hanesine gidip de Sevgililer Sevgilisini Hz. Muhammed'i görmeden geri dönen Veysel Karanî düşünürken sürmeli gözlerinde parıldar mutlulukları. Göklerin iltifatı vardır üzerlerinde.  
Gözlerinde taptaze bir bahardır dört mevsim 
Sevgi enginliğinde kim sana eş olabilir, kim?
Ayağının altına sermiş cenneti Rabbim
Anne... Büyük Allah'ın büyük eseri anne!"
Annelerimiz, özlediğimiz sılalarımızdır. Uzak kalsak onlardan; yüreklerimize dokunan dualarında özleriz onları. Onlarda tatmışızdır tüm ilkleri. Onlar ki; nakış nakış işlemişlerdir ruhumuzun boş sayfalarını.
"Çocuk kulaklarımda ilk şarkı
İlk masal, ilk öğüt, ilk sır, ilk dua
Gördüğüm ilk el, yakaran Allah'a
Derleyip toparlayan evi barkı
Sürmeli gözler ki, görmüş geçirmiş
Gülümserdi yağmur sonrası gibi." 
Tülbendinin beyazlığı kadar aydın dualarıyla bizim için inleyen annelerimizi anlatmaktan aciz kalır sözcükler.