Bugün, 29 Mart 2024 Cuma

Mehmet TÜRKAN


ANNEYE DAİR

ANNEYE DAİR


    Ana deyince yüreğimizde bir hoplama bir heyecan bir ürperiş olur. Ana deyince yer yerinden oynar. Bu yazımda anaya, anneye dair birkaç söz etmek bazı şairlerimizden manzumeler paylaşmak istiyorum.
    Biz asıl vatanı belirtmek için “Anavatan, anayurt, “ demişiz ilk sözümüz vatanımız ve ona isnad edilen anamızla başlamış. Ana dil bunun tamamlayıcısı. Sonsuz sevgiyi ifade eden söz, “Ana gibi yar olmaz Bağdat gibi diyar, Ağlarsa anam ağlar gerisi yalan ağlar, Analı kuzu kınalı kuzu...”  
Kur'an için “Ümmül Kitab (Kitapların anası), Mekke için Ümmül şehr (Şehirlerin anası)” demişiz. Peygamberimiz altı yaşında kaybetmişi annesini ve hep onun yetimliğini hissetmiş. “Cennet anaların ayağı altındadır.” Demiş.
    Kral da olsak padişah da olsak, zengin de olsak fakir de olsak her zaman bir annenin zarafetine, sevgisine, şefkatine ve merhametine ihtiyacımız vardır. Anne değere ölçülemeyen bir cevherdir. O, bir evde var ise orada bereket ve mutluluk ve yüz güleçliği vardır. Hemen bütün şair ve yazarlar anadan bahsetmiş, ona bağlılığını, sevgisini ve ondan beklediği merhameti ve şefkati bir şekilde anlatmıştır. Öyle ki Necip Fazıl İstanbul sevgisini anlatırken bile anayı kullanmıştır:
Ana gibi yar olmaz İstanbul gibi diyâr
Güleni şöyle dursun ağlayanı bahtiyâr”
Ana ile anne ile ilgili söz söylerken bile boğazımız düğümleniyor. Şimdi sözü bazı şairlerimizden birkaç anne şiirine bir kakalım.
Ak saçlı başını alıp eline,
Kara hülyalara dal anneciğim!
O titrek kalbini bahtın yeline,
Bir ince tüy gibi sal anneciğim!
    Sanma bir gün geçer bu karanlıklar,
    Gecenin ardında yine gece var;
    Çocuklar hıçkırır, anneler ağlar,
    Yaşlı gözlerinle kal anneciğim!
Gözlerinde aksi bir derin hiçin,
Kanadın yayılmış, çırpınmak için;
Bu kış yolculuk var, diyorsa için,
Beni de beraber al anneciğim!... 
(Necip Fazıl Kısakürek) 
    ***
Anne öldü mü çocuk
Bahçenin en yalnız köşesinde
Elinde siyah bir çubuk
Ağzında küçük bir leke
Çocuk öldü mü güneş
Simsiyah görünür gözüne
Elinde bir ip nereye
Bilmez bağlayacağını anne
Kaçar herkesten
Durmaz bir yerde
Anne ölünce çocuk
Çocuk ölünce anne (Sezai Karakoç)
***
Yüzümde duyuyorum bakışını uyurken de
Ellerin öyle sıcak ki kış gecesinde
Sen olmasan kimden duyardım ben
Yavrum kelimesini

Evimiz senle dolu
Sokaklar niçin güzel
Sana dönüşü var diye
Anne ne olur eksilme hiç başımızdan 
(Cahit ZARİFOĞLU)
    Anne ile ilgili o kadar yazacak şey var ki bir kısa köşe yazısına sığdırmak mümkün değil. Şairlerimize, yazarlarımıza ait yüzlerce yazı ve şiir olmasına rağmen aklıma gelen birkaç tanesini paylaşabildim. En büyük devlet olan analarımızın ellerinden öperek sözlerimi bitiriyorum.