***
Ve bazen ağızlarda sakız oldu aşk?
Hâlbuki aşk ağır ve kutsal bir kelimeydi. Bir o kadar da asil.
Aşkın idrakine varamayanlar ne yazık ki aşkla cinselliği karıştırdı.
Cinselliği aşk sanan, gerçek aşkın sırrına eremeyen bir güruh türedi ortalıkta.
Aşk heba oldu vesselam. Ve kirlendi bazen de?
Aşkı bilmek önce Mevlana´yı, Yunus Emre´yi bilmekti.
Aşkı bilmek Fuzuli´nin su Kasidesi´nde bir damla olup Rasülüllah´a akmaktı.
Aşkı bilmek peygamberi görmeden seven Veysel Karani´nin bir dişi olabilmekti.
Aşkı bilmek Leyla´yı ararken Mevla´yı bulan Mecnun´un gönül gözüne bir kirpik olmaktı.
Aşkı bilmek sözlerde Elif; takvada Vav olmaktı.
***
Aşk bir limona benzer. Limon ekşidir ama kimse ondan vazgeçemez. ?çaya çorbaya limon? olmazsa olmazdır.
Aşklar çoğu zaman acı yaşatır insana. Yine de ondan vazgeçmezler. Bazıları sadece acıyı yaşamayı sever. Belki de acılar onları hayata bağlayan en önemli
duygudur.
Aşk limon olmaktır çoğu zaman. Hani limon gibi suyunuzu sıkarlar, geride işe yarar bir şey kalmayınca fırlatıp atarlar ya bir köşeye. İçinizdeki bütün güzel
duygular alınmıştır. Artık kimseye bir faydanız dokunmaz.
İşte yalancı dostluklar da böyledir. İnsanları gerçekten tanıyamazsınız. Onlar sizin bol sulu bir limon olduğunuzu düşünürler. Suyunuz yoksa yüzünüze bile
bakmazlar.
Çoğu zaman limon yerine konulduğumu hissederim ben de. İşte bu bana çok koyar. İnsanların işlerine yaradığınız müddetçe sizden iyisi yoktur. Köprüyü
geçinceye kadar siz ?canım cicimsinizdir.?Karşıya geçince yine sizi yabancılaştıran insanlar sert bir kaya parçası gibi çarpar yüzünüze. O insanı artık
tanıyamazsınız. Limon yerine konulduğunuzu fark edersiniz ama iş işten geçmiştir.
