"İman etmedikçe cennete giremezsiniz. Birbirinizi sevmedikçe (gerçekten) iman etmiş olamazsınız." diyerek cennet anahtarının iman ve sevgi olduğunu bize müjdeleyen, çöle dönen yüreklerimize gül tohumları eken ?Gül Peygamber?in ümmetiydik biz. Milletimiz, hakiki aşkla büyüttüğü alperenleriyle, ?gönül fatihleri? ile yedi iklim cihanda ve üç kıtada sevgisizlikten çöl olmuş gönüllere ?aşk tohumları? ekmişti. O büyük aşkla önce yürekleri fethedip ?gönül devleti?ni kurmuştu.
Biz; gerçek sevgiyi her 14 Şubat´ta adına ?Sevgililer Günü? kutlanan Romalı Papaz ?Aziz Valentin?den değil, ?Yaratılanı severiz yaratandan ötürü.? diyen Yunus Emrelerden ve her duyduğumuzda gönül tellerimizi sarsan aşk hikâyelerimizden öğrenmiştik.
Bizim ?Ferhat ile Şirin?, ?Leyla ile Mecnun?, ?Kerem ile Aslı? gibi büyük ve tertemiz aşk hikâyelerimizi okuyup ?aşk kahramanları?nı tanısaydılar; Papaz Valentine´ye adanmış kapitalist soslu ?sevgililer günü?ne ram olur muydu gençlerimiz?
Biz; anne sevgisini ve kutsallığını, adına ?Anneler Günü? ihdas edilen Batılı Florance Nightingale´den değil, ?Cennet, anaların ayakları altındadır.? diyen aşk peygamberinden ve onun muhabbetiyle yanan anne âşığı Veysel Karanilerden öğrenmiştik.
Ne zaman öğrenmiştik biz aşkı? Gençleri sanal sevgi ve arkadaşlıklar peşinde koşturan, rüyalarımızı çalan, aşklarımızı kirleten, yüreklerimizi kurutan televizyon, bilgisayar ve cep telefonları hayatımıza böyle bilinçsizce girmeden önce?
Siz, can pahasına sevmeyi bilir misiniz? Siz, Zühre´ye âşık Tahir´in ?üç kıtalık türkü?sünü hiç duydunuz ya da okudunuz mu?
Sevgiyi Hristiyanlık dünyasındaki adı ?Aziz Valentin Günü? olup Türkçeye ?Sevgililer Günü? olarak tercüme edilen bir güne indirgemeyelim. Sevdim mi
?adam gibi? sevelim.
Aşkı ?tensel haz?za indirgeyen, manevi değerleri örseleyen, ?Sevgililer Günü?nü bile ?tüketim çılgınlığı?na alet eden vahşi kapitalizmden değil; hakiki aşkı, aşk medeniyetinden ve kâinatı aşkla okuyan kültürümüzden öğrenelim.
Sevgi cellâtlarına kurban etmeyelim ülkümüzü.
Aşkla donatalım gönül ülkemizi.
Rahmet yağmurları yıkasın yüzümüzü.
Gül yüzlü çocuklar tarasın zülfümüzü.
Tövbe ırmağında yıkayalım sözümüzü.
Yeşile boyayalım gül rengi gönlümüzü.
Zemzem suyuyla, elmas dualarla,
Eyüp sabrıyla tarih yeniden abdest alsın.
Kutlu bir aşk önünde çağ, selama dursun.
Çölleşen yüreğimiz, sabır ve umutla dolsun.
Gerçek hayat, en güzel aşk ve şiir olsun.
