1
An gelir.
Avuçlarınızdan su gibi akıp gider zaman.
Siz hâlâ onu sımsıkı tuttuğunuzu
düşünürsünüz.
Her şeyi fark ettiğinizde,
En yakın dostunuz, sadece iki damla
gözyaşıdır...
II
Hangi güle elimi uzatsam
Daha dokunmadan soluyor.
Yoksa bu eller benim değil mi?
Ellerim, ellerim niçin kanıyor?
III
Bir Akdeniz esintisi gibi,
Okşayan ellerle girdin içime.
Bir çöl fırtınası gibi,
Gözlerimi kör edip çıktın.
Gönlümde ne kadar saray varsa,
Hepsini bir anda yıktın.
IV
Bir şiir kadar ömrün vardı.
Şiir bitti, ya sen?
Gözlerim dokundu kelebeğin kanadına.
Bir anda düşüverdi kelebek.
Keşke bakmasaydım!
V
Bir gün yeniden çıkarsan karşıma,
Tanır mıyım seni?
Hayatımdan çıkıp gitmişsen bir kez,
Mutlaka yırtıp atmışımdır resmini.
Ben hayatta hiç kimseyi,
Hatırlamak için unutmadım...
Unuttuysam, unutmuşumdur…
