"Çilek sevenlere ithafen..."
Bir pazartesi günü aydın abinin dükkanında oturuyorduk. İçeri 18-19 yaşlarında bir delikanlı girdi.
-Aydın abi bir avuç çilek kaç lira? dedi.
İkimiz birden çocuğa baktık. Zira çocuğun sorusundan bir şey anlamamıştım. Hani yarım kilo ya da bir kilo çileğin fiyatını sorsa kolay; tartıp söylersin. Avuç işi olunca net bir şey söylemek zor.
Aydın abi bilmiyorum, tartmak lazım gibisinden bir şeyler söyledi.
Çocuk bu sefer,
-Aydın abi beş lira yeter dimi? dedi
Aydın abi şaşkınlığını üzerinden hâlâ atamamış, çocuğu anlamaya çalışıyordu.
Çocuk durumu izah etti:
-Gece buradan geçiyordum. Canım çilek çekti. Örtüyü kaldırıp kasadan bir avuç çilek aldım, kasanın içine de beş lira bırakarak örtüyü tekrar kapattım? Parayı aldın değil mi?
Aydın abi şaşkındı. Zira çevresinde o kadar düşüncesiz adam vardı ki. Gelip geçerken kasalardaki meyvelerden avuç avuç alırlar, parasını bırakmazlardı. Aydın abi de böyle bir durumda asla paranın lafını etmezdi. Ancak ticaret fazla duygusallığı kaldırmıyordu. Hayatı boyunca birçok ticari deneyimi olmuş, sırf bu ‘insanlığı’ yüzünden bir türlü dikiş tutturamamıştı. Hani hanımı da olmasa… Zaten hanımının hayatı da onun bu ticari dağınıklığını toplamakla geçmişti.
Çocuğa dönerek,
-Sana bütün çilekler helal olsun koçum! dedi.
Belli ki çocuğun davranışı çok hoşuna gitmişti. Çocuk da gönül rahatlığı içinde dükkandan ayrıldı.
Hani Kanuni’nin bir Avrupa seferinde gayrimüslim köylerden geçerken dalından kopardığı üzümlerin yerine kese içinde parasını asan askerler vardı ya… Aklıma o hikaye geldi.
Bazen ben de ekmek almaya gittiğimde market sahibi kısa süreliğine bir yere gitmiş olur, marketi kapatır. Ekmek dolabı dışarıda olduğu için ben de beklemeden ekmeğimi alır ve parasını dolabın içine bırakırım.
Şimdi erik zamanı…
Erikleri paket paket satan seyyar satıcı anlatıyordu yanındaki arkadaşına. Ben de kulak misafiri oldum.
-Şimdi bu erikleri paket yapmasam giden gelen tadına bakmak için birer avuç alıyor. Ama paket yapınca alamıyorlar.
İnsanların iyi niyetinden faydalanıp parasını vermediğin bir şeyi yemek iyi bir davranış olmasa gerek. Kendimizi ne kadar düşünüyorsak karşımızdakini de o kadar düşünmeliyiz.
