Bu hafta İslam coğrafyasındaki kan ve gözyaşını anlatmak istiyorum ama boğazım düğümleniyor. Tekbirlerle birbirlerini kesen Müslümanları görüyorum. Kardeşinin kanına girmekle zafer kazandığını zanneden müminleri görüyorum. Sağa bakıyorum, sola bakıyorum, dudağımı ısırıyorum. Ne kazandığını ve ne kaybettiğini bilmeyen ya da bilemeyen Müslüman coğrafyasını görüyorum. Ümmetin başıboş birbirini öldürmesini zevkle seyreden batıyı görüyorum. Hayretle şunu seyrediyorum ki kurşun kimden gelirse gelsin hep batılılar kazanıyor. Biz kardeşlerimizi katlediyoruz hep onlar kazanıyor. Evet, her halükarda onlar kazanıyor ama biz neyi kazanıyoruz bilmiyorum.
Yürüdüm gidiyorum,
Şehirlerin anasına doğru.
Bir Ebu Bekir, bir Ömer ,
Bir Ali bulurum belki.
Her yanım harâb oldu,
Her cenahım toz duman.
Kudüs`teyim, Halep`teyim,
Bir Selahattin bulurum belki.
Bağdat`ı Hülagular sarmış,
Musul`da bir başkası,
Kerkük`te haramiler,
Şam`da Halid bulurum belki.
Kahire`de bir sadâ
Gazze`de bir can,
Hama`da bir umut,
Medine`de bir gül bulurum da
Güllerin efendisine bir gül sunarım belki
Bu hafta dilim bu kadar döndü selam ve dua ile..
