Şu yerel seçimlere oldum olası bir anlam veremedim. Malum her il veya ilçeden sadece bir kişi ipi göğüsleyecek. Onun için de bir oyun bile önemi var.
Yerel seçimlerde genelde parti farkı gözetilmez dense de yalan. El bu çekiyor yine malum ambleme doğru. Huy bu. Demiş atalarımız “Can çıkar huy çıkaz.”
Gelelim biz yerel seçimlere. Öncelikle aday adayları ortaya çıkıyor. Bu kadar aday adayından sonra bizim bilmediğimiz bir şekilde bu aday adaylarından birisi resmi aday oluyor. Bundan sonrası da millete kalıyor.
Bundan sonrası kolay. Herkes kapı kapı dolaşıp oy istiyor seçmenden. Kimse ne isteyecekti diye sormasın. İş buraya kadar gelene kadar dönen dolapların hadi hesabı yok. Herkes kendi adayının kesin aday göstermesi için mücadele ediyor. Elbet edecek ancak iş o kadar şirazeden çıktı ki “
Elin köpeği ele havlar, bizim köpek bize havlar” kuralı devreye girer.
Kısaca açıklayacak olursak, kendi partisindeki kişilerin yıpratma kampanyası muhalif partiden çok olur. İnsan kendi dava arkadaşına bunu nasıl yapar?
Karalamalar o kadar ileri gitti ki aday adaylarının özel hayatına, aile hayatına kadar indi. Yahu insan insanın yüzüne nasıl bakacak. Siz bizim adamımız kesin aday olsun diye başkalarının aile hayatından size ne? Bunun politikayla ne alakası var?
Yazık! Çok yazık! Artık kimseye güvenilmeyen bir dünyada yaşıyoruz demek. Sırf şahsi menfaat için başkalarını insafsızca karalamak nasıl bir vicdandır? İnsan hiç mi utanmaz? Hiç mi ar damarı yok bu kişilerde?
Bu zamana kadar her beldeye-artık daha belde yok- her ilçeye, her ile belediye başkanı seçildi de neresi tam manasıyla ihya oldu. Bana seçildikten sonra fakirleşen bir “seçilmiş” göstercek olan var mı?
Ağzımızdan çıkanı kulağımız duymadıkça; bir birimize saygımız kalmaz. Bir birine saygısı olmayan toplumlarda da birlikten bahsedilemez.
Seçim geçer. Yarın yine yüz yüze bakarsınız. Tabii yüzü olanlar için. Aksi takdirde herkes söyledikleriyle kalır. Atalarımız “Kem söz sahibindir” derken ne kadar hoş söylemiş.
Siz siz olun üç kuruşluk menfaat için dostluklarınızı zedelemeyin. O üç kuruşluk menfaate ulaşılır da kaybettiğin dostu bir daha kazanamayabilirsiniz.
Satırlara Yunus Emre`ye ait mısralarla son vermek istiyorum.
Bir kez gönül yıktın ise
Bu kıldığın namaz değil
Yetmiş iki millet dahi
Elin yüzün yumaz değil
