1992 yılında Bosna´da korkunç bir savaş ve zulüm vardı. Bilge devlet adamı ve yazar Aliya İzzetbegoviç önderliğindeki Bosnalı Müslümanlar, hem Sırplara hem de bütün Haçlılara karşı bağımsızlık ve onur savaşı veriyordu.
Ben, o dönemde Terme´de öğretmenlik yaptığım bir okulda öğrencilerime sık sık anlatıyordum burada yaşanan dram ve mücadeleyi. Üniversite yıllarımda ?Doğu Batı Arasında İslam? kitabından haberdar olduğum Aliya İzzetbegoviç´in onurlu ve kahraman duruşundan söz ediyordum.Öğrencilerime Bosna ile ilgili şiirler okuyor, kompozisyonlar yazdırıyordum.Hatta Millî Eğitim Bakanlığı´nın öncülüğünde okullarda başlatılan yardım kampanyasına da öğrenci ve velilerimizi teşvik ediyordum.
Odasına girdiğim bir günde Müdür Bey´in, ?Gel Bosnacı Ahmet Hocam.? diyerek içeriye buyur edeceği kadar Bosna dramı ve Bosnalı mazlumlarla bütünleşmiştim o yıllarda. Dualarımızda mazlum coğrafyalarda yaşayan Müslümanlara Bosnalılar da eklenmişti artık.
Kendini öğretmen sanan zavallı biri, o eğitim döneminde Bosna savaşıyla ilgili sınıf panolarına astırdığım güzel kompozisyonları görünce çılgına dönüyor. ?Bunlar haklıysa PKK da haklı!? diyor. ?Sizin beyninizi kim yıkıyor?? diyerek öğrencilere kızıyor, yazıları oradan aldırmak istiyor. Ben, büyük tepkiler gösterince, Müdür Bey de uyarınca korkudan geri adım atmıştı bu öğretmen ama çok çalışkan, cesur ve Bosna duyarlılığına sahip bir öğrencime (kendisine saygı çerçevesinde gerekli cevabı vermeye çalışan öğrenciye) sözlüden çok düşük not vermişti.
Aynı okulda öğretmen olan bozuk zihniyetli eşi, yıllardır bir vilayette Millî Eğitim´de etkili ve yetkili konumda hizmet etmişti maalesef!
10/08/1995 tarihinde yazdığım ?Ağlama Artık Bosna´m? isimli şiirimi ?Bosnalı çocuklara? diyerek ithaf etmiştim. Son bölümünü paylaşayım sizlerle:
Bosna´da kanayan, mukaddes değerlerin yarası,
Bu vahşeti seyredenler, insanlığın yüz karası!
Medeni (!) Batı, Bosna batağında batıyor,
Yeni Dünya gemisi yana yatıyor.
Bosna´da akan su değil, mazlumların gözyaşı!
Bu çileye nasıl dayansın gönüllerin sabır taşı?
Nefislerimiz, sevdalarımız önünde baş eğince,
Şehadet türkülerimiz rahmet ufuklarına değince...
İmanımız, zulmün karanlıklarını boğacak!
Gül isimli sevda güneşimiz doğacak.
Çağın paslı yüreğinde ağlama artık Bosna-Hersek´im!
Diril artık, güldür mahzun gözlerimizi gözbebeğim!
TRT 1´de salı akşamları yayınlanan "Alija" isimli tarihi filmi seyredince yıllar öncesine gittim de ondan yazdım.Hayırlı ve aydınlık günler efendim?
