CEP TELEFONUYLA OYNAMAYAN ELEMAN ARANIYOR!

Son za­man­lar­da ele­man ara­yan iş yer­le­ri­nin cam­la­rı­na as­tık­la­rı ilan­la­ra dik­kat et­ti­niz mi?

Benim dik­ka­ti­mi çekti. İşte bu ilan­lar top­lum ola­rak in­san­la­ra bakış açı­mı­zı ana­liz et­me­de önem­li bir yer tu­tu­yor. Öyle ki aynı gök­yü­zü­nün ka­nat­la­rı al­tın­da ya­şa­dı­ğı­mız, aynı ha­va­yı te­nef­füs et­ti­ği­miz, aynı bay­ra­ğın rüz­ga­rın­da göl­ge­len­di­ği­miz in­san­la­rı nasıl dü­şün­dü­ğü­mü­zün bir öze­ti­dir.

İlk ola­rak en çok gör­dü­ğü­müz cümle şudur: ?Ele­man ara­nı­yor? Bu en sı­ra­dan cüm­le­dir. Bu ilanı ya­zan­la­rın da kül­tür ve in­san­la­ra değer verme dü­zey­le­ri açık ve net­tir. Bu iş ye­rin­de işçi iş­çi­dir, pat­ron pat­ron­dur.

?Tec­rü­be­li ele­man ara­nı­yor? ila­nı­nı yazan bir iş yeri, iş­le­rin dü­zen­li yü­rü­me­si açı­sın­dan son de­re­ce has­sas ve titiz, işine say­gı­sı olan, müş­te­ri­le­ri­ne önem veren bir mü­es­se­se­dir.

?Komi? ya da ?Bu­la­şık­çı ara­nı­yor? ifa­de­si­ni gören in­san­lar aşa­ğı­lık komp­lek­si­ne ka­pı­la­bi­lir. Hatta bu­la­şık­çı ola­rak işe gir­mek is­te­yen bi­ri­si bile ?komi?yi oku­yun­ca onun başka bir şey ol­du­ğu­nu zan­ne­dip işe gir­mek­ten vaz­ge­çe­bi­lir. Evet, böyle bir ilan in­san­la­rı çev­re­si­ne karşı mah­cup his­set­ti­re­bi­lir.

?Ça­lış­ma ar­ka­daş­la­rı arı­yo­ruz.? Son de­re­ce şık ve in­san­cıl bir ilan­dır. Böyle bir ilan veren in­san­la­rın baş­ka­la­rı­na değer verme ve iş­le­ri­ne say­gı­sı son de­re­ce fark­lı­dır. Daha kolay işçi bu­lur­lar. Bu­ra­ya baş­vu­ran kişi bir aile or­ta­mı­na gi­re­ce­ği­ni, ken­di­si­ne değer ve­ri­le­ce­ği­ni bilir.

Bir başka ilan ise ?Bi­zim­le ça­lış­mak ister mi­si­niz?? şek­lin­de kar­şı­mı­za çıkar. Bu cümle in­sa­nın içine bir sı­cak­lık verir ve ki­şi­de ça­lış­ma is­te­ği uyan­dı­rır.

Bu ilan­la­rın hepsi bir yana son za­man­lar­da yeni bir ilan­la daha ta­nış­tık: ?Cep te­le­fo­nuy­la oy­na­ma­yan ele­man ara­nı­yor? diye.

İşçi­le­rin her fır­sat­ta cep te­le­fo­nu­na sa­rıl­ma­sı iş yeri sa­hip­le­ri­ni çıl­dırt­mış ol­ma­lı. Öyle ki tez­gah­tar kı­zı­mız bir yanda te­le­fon­la mesaj ya­zar­ken yü­zü­ne bile bak­ma­dı­ğı müş­te­riy­le il­gi­len­me­ye ça­lı­şı­yor. Gü­lüm­se­me, il­gi­len­me, sı­cak­lık yok olmuş du­rum­da. So­nun­da iş yeri sa­hip­le­ri de ça­re­yi böyle ilan ver­mek­te bul­muş­lar. Bu ila­nın espri ol­du­ğu­nu dü­şü­nen­ler ola­cak­tır ama ben öyle dü­şün­mü­yo­rum.

Top­lum ola­rak tek­no­lo­ji­ye karşı bu aç­göz­lü­lü­ğü­müz neden acaba? Bizim kadar cep te­le­fo­nu­nu bi­linç­siz­ce kul­la­nan bir ülke daha var mı der­si­niz? Hani es­ki­den ?Bil­gi­sa­yar kul­lan­ma­yı bilen ele­man ara­nı­yor? der­ler­di ya ga­li­ba artık ?Bil­gi­sa­yar kul­lan­ma­yı bil­me­yen ele­man ara­nı­yor? diye işçi ara­ya­cak­lar. O gün­ler çok ya­kın­dır?