Çocuğunuza ceza vermek ve onu bu durumla tehdit etmek onu caydırmaz. Çünkü o küçük ,duygu kontrolü henüz tam olarak oluşmadı. Bizim görevimiz ona yardım etmek ve yardım etmeye hazır olduğumuzu sık sık hatırlatmak.
Diyelim bir oyuncağı almayı çok istedi ve öfke krizi geçirmeye başladı. Çocuğumuza öfke nöbetleri ile bir şeyi başaramayacağını bu şekilde anne baba olarak bizi ikna edemeyeceğini anlamasına izin vermemiz gerekmekte.
Sonra ona sempati duyun . O üzüldüğü için üzüldüğünüzü de bilmeli. Ancak her istediğine sahip olamayacağını da .Onu dinleyin sonrasında gerekçeleri ile durumu anlatın. Bize saçma gelse bile onun için gerçekten önemli bir durum olduğunu anladığımızı görmeli.
Ona sarılın. Çocuk anne babanın kendini anladığını görmeli yanında olduğunu hissetmelidir. Çocuk sakinleştikten sonra konuşmak gerekmekte .Çünkü çocuklar kriz anında bütün algılarını kapatır. Buna bağlı olarak düşünme yetisini de .O duygularını değil duyguları onu kontrol eder.
Ağlamasından da çekinmeyin bu gayet normal çünkü çocuklar sık sık ağlar. Gözyaşları da bunu daha da tetikler. Bu duygu durumu sırasında ebeveyninin kolları arasında olursa olumlu anlamda gelişmeye katkısı olur. Çocuğunuza duygularını kabul ettiğinizi söyleyin. Bu şekilde çocuk duygularını deneyimlemeyi de öğrenir.
Çocuğa Hayır diyeceksek bu kendimizden emin şekilde olmalı.Çocuk bizim güvensizliğimizi hissederse ağlayarak bize ulaşmaya çalışır. Hayır ya da evet demekte kararsız bir ebeveyn isek bunu kabul etmemiz gerekmekte.
Çocuğumuz içinde bulunduğu durumdan kurtulunca bunu etraflıca konuşup tartışabilirsiniz de .Kendini rahat hissettiğinde bu diyaloğa girin.
Şunu sakın unutmayın. Kriz esnasında sizi kesinlikle duymaz o sırada sadece sarılın. Kollarınızda ağlasın…Gerisi gelir emin olun…..
Bugün, 26 Nisan 2024 Cuma
