Çok samimi bir arkadaşımla ders çıkışı buluşmak üzere sözleştik. ´´Yatsı namazında camide buluşuruz´´ dedik. Buluşmak üzere camiye girdim. Arkadaşım benden önce camiye girmiş, birinci safta yerini almıştı. Yan tarafı boş olunca ben de birinci safa dahil oldum. İlk sünneti hep beraber kıldık. Farzını kılmaya hazırlanırken İmam Efendi, aheste aheste mihraba doğru yöneldi. Biz, müezzin efendinin kamet edip hep beraber namaza geçeceğimizi düşünürken beklenmedik bir şey oldu. Hafif sakallı, kendinden emin, altmış yaşlarında olduğunu tahmin ettiğim İmam Efendi cemaate dönerek aynen şunları söyledi:
-?Ey arkadaşlar, şu an camide dayanılamayacak şekilde bir çorap kokusu var. Çorap kokusundan kıldığım namazdan bir şey anlayamadım. Namazda huzuru kaybettim. Secdede burnumun direği kırıldı. Bu asırda bu olur mu? Sabunun, suyun , her türlü deterjanın olduğu bu dönemde bu manzara biz müslümanlara hiç yakışıyor mu? Bu, kul hakkı ihlalidir. Müslümana temiz olmak yakışır. Allah aşkına rica ediyorum, bu şekilde olanlar dikkat etsinler.?
Bunları söylerken ses tonu gittikçe arttı. Belli ki aynı durumla defalarca karşılaşmış ve rahatsızlığı hat safhaya çıkmış. Cemaat pür dikkat kesilmiş, imamı dinliyordu. Arka sıralardan bir takım homurdanmalar oldu. Herkes gibi bende gayri ihtiyarı çoraplarıma baktım. Çaktırmadan kendimce koku muayenesi yaptım. Çünkü gün içerisinde abdest alsam da çoraplarımı sabahleyin giymiştim. Koku yayma ihtimali olabilirdi. Bereket versin, biraz da nezle olduğumdan pek koku hissetmedim. Kim üzerinde alındı bilmiyorum. Arka taraflarda mülteci kardeşlerimiz vardı. Bizim gibi değillerdi. Zor şartlarda hayatlarını devam ettiriyorlardı. Kokunun müsebbibi onlar olabilir miydi acaba? Sadece bilemiyorum demekle yetineceğim.
İmamın ifadesinden anlaşıldığına göre, bu sosyal bir yara haline gelmiş. Bu yüzden camilerde ahenk bozulmuş ve ibadetlerdeki huzur zedelenmiş. Hassas insanlar yaptığı ibadetlerden haz duyamaz olmuş. Çünkü biz de bin bir vesveseyle ibadetimizi tamamlaya bildik. Oysa temizlik dinimizin temelidir. Temizlik imandandır diyoruz.
Toplu yaşamak fedakarlık ister. Toplu yaşamak ferdi yaşamaya benzemez. Bir kusurumuz, ya da ihmalimiz birilerinin ibadetine mani oluyorsa sevap yerine günah kazanıyoruz demektir. Güzel koku sürünmenin sevap olduğunu hepimiz biliriz. Bir zamanlar camilerimizi gül suyu ve eşarp kokusu süslerdi. Demek ki güzelim kokuların yerini ter ve çorap kokusu alır olmuş.
Bir tanıdığım ´ çorap kokusundan dolayı camilere gitmez oldum´ demişti de kendimce yadırgamıştım. Basit bir mazeret gibi gelmişti bana. Bu duruma sebep olanlar bir daha kendilerini gözden geçirmeli. Ben şahsen çorap alırken daha hassas olmaya karar verdim. Koku yapmayan ve anti bakteriyel olanları tercih edeceğim. Arabamda, çantamda, yanımda? yedek çorap bulunduracağım. Ayaklarımı kurulamadan çoraplarımı giymeyeceğim.
Ayakkabı alırken de aynı hassasiyeti göstereceğim. Özellikle koku yapmayanları tercih edeceğim. Önce bu özelliğini sonra fiyatını soracağım. Kimseyi töhmet altında bırakmaya gerek yok. Bu duruma sebep olan, pek ala biz de olabiliriz. En iyisi herkesin tedbir alması. Herkes kendi evinin önünü temizlerse bütün sokak temiz olur.
