DÜŞENİN DOSTU OLMAZ

    Değerli okurlarım... 
    Dürüst insanların hayatta yaptıkları ufak bir hata bile dostlarını kaybetmesine sebep oluyor. İşte vefasızlık bu kadar zor. 
    Sizlerle bu hafta Cengiz Erşahin’in öykülerinden olan bir eşeğin öyküsünü paylaşmak istiyorum. 
    
    ‘EŞEK’
    “Köylerin birinde, adamın eşeği kuyuya düşmüş. Hayvancık saatlerce acı içinde kıvrandı, bağırdı kendi dilinde. Sesini duyan sahibi gelip baktı ki vaziyet kötü. Zavallı eşeği kuyunun dibinde pek iyi görünmüyor. Üstelik yaralanmış. 
    Karşılaştığı bu durumda kendini eşeği kadar zavallı hisseden adamcağız köylüleri yardıma çağırdı. Ne yapsak, ne etsek, nasıl çıkarsak soruları havada kaldı. Sonunda karar verildi ki, kurtarmak için çalışmaya değmez. Tek çare, kuyuyu toprakla örtmek. Ellerine aldıkları küreklerle etraftan kuyunun içine toprak attılar. 
    Zavallı hayvan, üzerine gelen toprakları, her seferinde silkerek dibe döktü. Altına aldığı toprak sayesinde her an biraz daha yükseldi. Ve sonunda yukarıya kadar çıkmış oldu. Köylüler ağzı açık baka kaldılar. 
    Hayat, bazen bizin de üzerimize abanır. Aslında bazen değil, çoğu zaman. Toz toprakla örtmeye çalışanlar çok olur. Bunlarla baş etmenin tek yolu, yıkanıp sızlanmak değil, düşünüp silkinmek ve kurtulmak, aydınlığa adım atmaktır. 
    Körkuyuda olsak bile...” 
     Yarınınız bu gününden güzel olsun.