Ey yalan Dünya,
Uyursam rüyamda, uyansam hayatımdasın.
Ev yapsam, durduramazsın,
Çalışsam, yedirmezsin.
Ömür istesem, vermezsin.
Sana nasıl güveneyim,
Ahiretmi zindan mı edeyim dostum!
İsmin mazide kalacak, resmin gözlerden silinecek.
Şu dünya bir okuldur, yazılan mezun olacak.
Senin de tayinin çıkınca kardeş,
Dilinde Kur'an'ın, kalbinde imanın, elinde hayrın olursa
El alem azap çekerken rahat uyursun dostum!
Bir mevsim gibisin, kaç yıl sürer bilinmez.
Bir gül gibi solacaksın, yaza sürmez.
Şu dünya bir misafirhanedir, misafirse evi olmaz.
Ecel bir gün kapını çalacak, haberin olmaz.
Giderken kalbinde imanın, elinde Kur'an'ın olsun!
El alem azap çekerken sen rahat uyursun dostum!
Ey yalan dünya, gül açsam bir defa koklanır.
Para versen, bir defa harcanır.
Can versen, bir defa yaşanır.
Ben senin neyine güveneyim yalan dünya?
Ey kardeş, şu güzel dünyaya doymazsın.
Komşunun malı da benim olsun dersin.
Ey kardeş, ne kadar ömrün olacak ki?
Bir gün sende öleceksin!
Giderken ne götüreceksin?
Sende her şeyi bırakıp gideceksin.
Beş metre bezle kabire gireceksin.
Helal malın yolu cennettir.
Haram malın ise cehennemdir dostum!
Yalan dünya, gülsem, benimle gülmezsin.
Ağlamasam. Benimle ağlamazsın.
Söylesem, dinlemezsin.
İstesem vermezsin,
Sürünsem görmezsin.
Bir defa misafir etsen,
Bir daha etmezsin.
Ben senin neyine güveneyim yalan dünya?
Ey dünya, bir anamı tanıdım bir de seni.
Anam ninni söylerdi, uyuttu beni.
Sen rızk verdin, büyüttün beni,
Servet verdin, avuttun beni.
Yeryüzünde yürüttün, göklerde uçurdun.
Bunların bedelini, bana canımla ödettin.
Ben senin neyine güveneyim yaşan dünya?
Dünya, görüntüde cennete benzersin.
Neresine gidilse, o kadar daha güzelsin.
Uykuya yatsam, sabahı özlerim.
Akşama kadar seni seyretsem, doyulmazsın.
Seni seveni, dünya bir polis çağırıp gönderirsin.
Ben senin neyine güveneyim yalan dünya?
