Yazımın bu başlığını görüp de yıllanmış bir ağabeyimiz bunu nasıl yazar demeyin.Değerli okurlarım.
Ben artık doldum.
Yıllarımı verdiğim gazetecilik hayatımda bu mesleğin hazzını çok çok tattım. Gazetecilik hayatımda basın şeref kartı ve çeşitli ödüller aldım. Bunlar bana verilen en güzel hediyelerdi.
Değeli okurlarım.
Sizlere yıllardır, yaza yaza bazı konuları anlatamadım.
Ya siz anlamak istemediniz. Ya da ben anlatamadım.
Otururken, gezerken, muhabbet ederken ?Yahu abi şurada bir çok olay oluyor hiç yazmıyorsunuz. Neden yazmıyorsunuz yoksa korkuyor musunuz??diye çok defa sordunuz.
Biz gazeteci olarak korkmayı bırak sözümüzü dudaktan gözümüzü budaktan esirgemedik.
Kardeşim bizi mahallenin delisi mi zannediyorsunuz?
Siz gözlerinizin önünde olan olayları görmemezlikten geliyorsunuz.
Örnek mi istiyorsunuz. Kısa dönem içinde yapılan iki tane örnek caddemiz var.
Biri Atatürk diğeri de Çarşamba Caddesi.
Burada yapılan tüm çalışmaları kime sorarsanız sorun büyükşehirin yaptığını söylüyor.
Şimdi sizlere sormak istiyorum.
Bu caddeler üzerinde engelliler hastalar ve yaşlılar için konan oturaklar vardı. Bunlar bir gecede ortadan kaybolmaya başladı.
Yetkilileri aradığım halde bu banklar hala yerlerine konulmadı.
O caddede ışıklandırma için konan noktalar var. Onlar da hala yapılmayı bekliyor.
Şehrin giriş çıkış noktası olan bu caddelerde ışıklandırma son derece önmeli iken neden hala yapılmıyor?
Aynı cadde üzerinde pis su boruları sokaklara akıyor. Yine aynı cadde de tretüarlar yapılmadığından fareler caddede cirit atıyor.
Sizler bunları görmüyor musunuz? Gördüğünüz halde neden bizlere yazarak iletmiyorsunuz.
Biz yazacağız değil mi?
Halkın kem gözlerini biz üzerimize çekeceğiz.
Yok böyle bir şey.
Herkes sıkıntıları yazacak.
Gazeteci olarak elbette ki toplumun sesi, kulağı ve nefesi olacağız. Ama sizin anladığınız gibi değil.
Siz bize sıkıntıları yazın, biz de köşemizden ilgili birimlere ulaştıralım.
Yarınınız bugünden güzel olsun.
Bugün, 20 Nisan 2024 Cumartesi
