GÖNÜL BAHARI

    Bizim baharımız gönül kokar.
    ***
    İnsanoğlu yaşadığı müddetçe her şeyi ya sınıflandırmış ya isimlendirmiştir. 
Yılı dört mevsime bölmüşüz. Yaz ve kış kendi özelliklerini net olarak gösterir.     Bölgelere göre uzunlukları farklıdır o kadar. Diğer iki mevsime göre daha kararlıdır yani.
Kış, kar ve soğuktur ülkemizde. Yaz, güneş ve sıcak…
    Baharın ilkine, baharı yenisi, “nevbahar” denmiş. İlkbahar yani.  Diğeri sonbahar olarak bilinir ülkemizde. Veya güz… 
    Ben “hazan” ifadesini daha çok yakıştırırım, sonbahara. 
    Her iki “bahar” da net değildir kendi içlerinde. 
    Bazen çiğ düşer yeşil yapraklar üzerine ilkbaharda.
    Bazen huzur veren bir hava olur sonbaharda.
    Yani ilkbaharda üşüdüğünüz, sonbaharda neşelendiğiniz olabilir.
    Burada insanın ruh hali belirler bu iki mevsimi.
    Veya gönül…
    Bizim baharımız gönül kokar hep.
    ***
    Hayat inişli çıkışlı bir yerdir.
    Hayatın en belirsiz zamanı yarındır.
    Yarından önceki her gün “umut”tur.
    Her sabah umuda açılan kapı…
    ***
    Bir baharı daha yaşadık ülkece.
    Bu sefer her bölgede aynı uzunluktaydı bahar.
    Aynı hüzündeydi…
    Sadece ülkemizde değil, dünya da aynıydı…
    Baharı bekledik dünyaca..
    Sabırla, umutla…
    Geçecek dedik… Veya öyle umduk.
    Belki bu da geçer. Birçok şeylerin geçtiği gibi…
    Üstümüzden, yanımızdan…
    Olsun bahar gönle gelirse bahardır. 
    Bırakın siz kuş cıvıltılarını, çiçek kokularını şimdi. 
    Onlar da geçici şeyler..
    Bizim baharımız gönül kokar.
    Nasıl güzel kokuyor değil mi?