GÖNÜL PARTİSİ

Bu seçim denilen `şey` doğrusu acayip bir şey. Ne hikmetse seçimleri seviyoruz. İşin garibi sadece kaybeden değil kazanan da seçim istiyor. Bir söz vardı hani yenilen pehlivan misali, şimdi iş tersine döndü.
Belki en zor şey yazı yazmak bu zamanda. Hele de yerel basında. Sizi takip edenler “Acaba bu hususta bir şey yazacak mı” diye merak etmekte. Belki bazıları da bir işaret bekliyor. Malum `parmakçı` tabiri siyasi edebiyata önceden girmiş bir kavram.
Efendim milletin hür iradesi var, kaytarması işe yaramıyor. İlla da bir yeri göstermeniz lazım. Aslında bize yer gösterildi bile. Ama illa da şuna oy ver veya verme diye bir şeyin açıklanması gerekmez. Öyle değil mi efendim?

Bizim yazılarımızda bazı partilerin `baraja` takılma şanssızlığı yok. Bizim seçmenlerimiz kime oy verdilerse hepsi de barajı aşar. Üstelik bizim seçmenimiz seçim sonunda; “Keşke ben de diğer partiye oy verseydim” diye geçirir içinden.
Biz “ Dostluk ülkesi” olarak seçimlere katılan partileriyiz. O partiler birbirlerinin muhalifleri değil, muvafıkları-dır. Bir birlerinin tamamlayıcısıdırlar. Sohbet Partisi, Yürek Partisi, Yaren Partisi, Dostluk Partisi, İlim Partisi, Şiir Partisi ve Gönül Partisi; seçmenlerin huzuruna çokça çıkarlar. Hiç birisinin seçmenden yana kaygısı yoktur. Hepsinin de müntesipleri yani onlara bağlı olanları; hem seçmenlerine hem de birbir-lerine karşı saygılıdır.

Bazen konuşmalarında diğerlerine hak verilir; haklı olduğu söylenen parti temsilcileri suç işlemişler gibi tevazularından kızarırlar. Bu ülkede ar duygusu başka türlüdür. .
Her partili kendi mesleğini icra eder, dağarcığında ne varsa ortaya koyar. Kıskançlık, haset, yalan ve iftira olmaz. Olsa olsa yanlışlık olur ki o da bilerek olmaz. Zaten biri yanlışlığı düzeltir herkes bir rahat nefes alır.

Partilerin ortak yanları hepsinin de `çay` sevmesidir. Ancak hizipçilik olmasın diye ülkede “Çay Partisi” kurulmaz. Böylece çaya herkes sahip çıkar. Çayın sevilmesi yazılı olmayan bir kanundur ki değiştirilmesi dahi teklif edilemez.
Çay, ülkenin temel ilkelerindendir.

Seçimler sonucunda tek başına iktidar çıkmaz. Kimse de baraja takılmaz. O dönem; seçime girmeyen parti haricinde olan adaylardan mutabakat hükümeti kurulur. Her partiden adayın olması parçalanmışlığın değil, dostluğun ve paylaşmayı bilmenin adıdır.
İşte bu ahval ve vaziyet içerisinde sık sık kabine toplanır. Bir karar alınmaz. Çünkü bundan sonra şöyle olacak kabilinden olan kararlar bir eksikliğin alameti olarak adlandırılır. Çünkü Dostluk Ülkesi hizip-leşmenin olmadığı bir ülkedir.

Her şeye rağmen ben “Gönül Partisi”nin seçimleri kazanmasını istiyorum. Zorla söylettiniz işte.
Her şey gönlünüzce olsun…