HANGİ DÜNYADA YAŞIYORUZ, ŞAŞIRDIM

Devir o kadar değişti ki kimin ne biçim insan olduğunu anlamak mümkün değil.
Şeytan bile onların planlarını çözemiyor.

Menfaat ön planda gidiyor. Doğru ve dürüst yollar kayboldu. Yaptıklarının kendisince dostluk sevgilerini kırdığının farkında değil. Yapılanların ihanet olduğunu bir bilse.
Dostluklar kolay kolay kazanılmaz. Bir kırıldı mı cama benzer bir daha bir araya getiremezsiniz.

Dostluklar vefa ister. Onun için dostluklar pazara kadar değil mezara kadardır.
Her canlının bir sonu var. O sona hoş seda bırakarak gitmek kadar güzel bir şey var mı?

Şimdi sizlere ismini bilmediğim bir yazarın öyküsünü aktarıyorum. Anlayan anlar, anlamayana sözüm yok.
Fani dünyada kalp kırmanın gereği yok

Hepimiz yolcuyuz sonuçta…
Aynı, yazarı bilinmeyen bu öyküde olduğu gibi.

Yaşamın anlamını kavramak için dünyayı dolaşmaya çıkan bir genç, gezdiği ülkelerden birinde ünlü bir bilgeyi ziyarete gitmişti.
Gezgin genç, bilgenin yaşadığı evde, tüm duvarların kitaplarla kaplı olduğunu gördü. Fakat evi dikkatle gözden geçirdikten sonra yerde bir kilim; duvar dibinde yatak olarak kullanılan bir sedir, ortada ise bir masa ve sandalyen başka evde hiçbir eşyanın

olmadığını gördü ve merakla sordu:
“Neden hiç eşyanız yok? Koltuklarınız, büfeleriniz, onlar nerede?”

Bilge, bu soruya karşılık olarak kendi bir soru sordu:
“Senin de yalnızca, sırtında taşıdığın küçük bir çantan var, yavrum. Peki, senin eşyaların nerede?”

Gezgin genç, kendini savunarak cevapladı soruyu: “Ama görüyorsunuz, ben yolcuyum.”
Ünlü bilge, hak verircesine güldü:

“Ben de öyle yavrum.”dedi. “Ben de öyle”
*** *** ***