Duyabiliyorum seni:
“Bu gün de gitme,
“Yanımda biraz daha kal!” diyorsun.
Baba oğul gibi konuşalım,
Hasreti paylaşalım istiyorsun.
Kalamam ki!
Kalamam ki, canımın istediği kadar.
Beni bana bırakmıyor ki yollar!
Vurmuş bileklerime paslı zincirini;
Her saniye daha da çok yanıyor canım.
Durmadan dermansızlaşıyor kollarım.
Karşı koyamam ki!
“Ağlama artık, sil gözyaşlarını!” diyorsun.
Çeşmeler akmak için vardır,
Önünde duramam ki!
İçimde süzülen martının,
Kanatlarını kıramam ki.
Ufuklarını çalamam ki!
Şimdi nasıl da özlüyorum seni,
Yüzünü bile hayal meyal hatırladığım.
Fotoğraflarına bakıp satırlar karaladığım.
Nasıl da özlüyorum seni, sevgini.
Sen de beni özlüyor musun?
Rüzgâr yine esiyor serin serin.
Yalnızlığı içime içime üflüyor.
Güneş bu dem aşığı tepelerin,
Yalnızlığıma alkış çalıyor.
Ne çok şey anlatmak isterdim sana,
Bilsen, ne çok şey!...
Kızımın gözlerini anlatacaktım.
Bir görsen nasıl gülüyor!
Yıldızlar eşlik ediyor bakışlarına.
Senin yıldızın orada yanıyor.
Zamanın ellerinden kurtararak,
Bir kez daha sallıyorum ellerimi,
Hoşça kal baba, beni unutma emi!...
