Değerli okurlarım...
Hayatımızda yaşadığımız olaylara duygusal harekette bulunmamız bize neleri kaybettirdiğini hiç düşündünüz mü?
Yapılan hatalara hemen tepki gösterenlerin çoğu vicdan azabı yüzünden ya intihar etmiştir yada ömür boyu vicdanları rahat etmemiştir.
Sabrınıza hakim olamayacağını anlayınca biraz düşünün.
İncinen duygular hiç bir zaman onarılmaz.
Bu hafta sizlerle yine Cengiz Erşahin’in Hata isimli bir öyküsünü paylaşacağım...
HATA
Adam yeni kamyonuna bakmak için evinden çıktığında 3 yaşındaki oğlunun gayet mutlu bir biçimde elindeki çekiçle kamyonun kaportasını mahvettiğini görmüş.
Hemen oğlunun yanına koşmuş ve çocuğun eline çekiçle vurmaya başlamış.
Adam biraz sakinleşince oğlunu hemen hastaneye götürmüş.
Doktor çocuğun kırılan kemiklerini kurtarmaya çalışsa da elinden bir şey gelmemiş ve çocuğun iki elinin parmaklarını kesmek zorunda kalmış. Çocuk ameliyattan çıkıp gözlerini açtığında bandajlı ellerini fark etmiş ve gayet masum bir ifade ile...
- Babacığım kamyona zarar verdiğim için çok üzgünüm demiş.
Ve sonra babasına şu soruyu sormuş.
- Parmaklarım ne zaman yeniden çıkacak?
Babası eve dönmüş ve hayatına son vermiş.
Yarınınız bugünden güzel olsun...
