Göğün etekleri tutuşmuş
Yangın var içimdeki hülyalarda
Anladım ki gün geceye kavuşmuş
Benden uzak diyarlarda...
Hüzün esintileri sessizliği bozuyor
Yavaş yavaş, havaya hüznün ağırlığı çöküyor
Bulutlardan dağlar kuruyorum
Eteklerine saçlarını seriyorum
Rüzgar alıp gidiyor
hayallerim yıkılıyor
Anlıyorum hayat böyle bitiyor.
Irmak akıyor, umman oluyor
Hayat akıyor, mahşere gidiyor
Anlıyorum , hayat böyle bitiyor.
Gökyüzü, mavi, siyah
Dolanıp duruyor
Dünya eskiden geliyor yenilere gidiyor
Koşuyorum artdı sıra olduğum yerde kalıyorum
Sonra yok olduğumu anlıyorum
Hayat, bu diyorum.
