Hadi, gömül karanlığına
Koy başını yastığına
Islak bir duvara yaslanır gibi.
Yorgan olsun karanlık.
Sarıl sarılabildiğin kadar.
Kapat kapını ardına kadar.
Ben yıldızların olduğu yerdeyim.
Işıktan yastıklarım var
Yorganım, sımsıcak ay.
Zamanın en asi çocukları,
Kâbuslar öpsün gözlerinden
Pencerene vuran puslu sabahları,
Güneşi esir alan kara bulutları
Kov kovabilirsen?
Ben yıldızların olduğu yerdeyim.
Işıktan heykeller yontuyorum sana benzeyen
Ama gülüşlerini yapamıyorum dudaklarına
Bir türlü tutmuyor bakışların.
Yüreğindeki sıcaklığı damıtamıyor ay
Saç tellerini yapıyorum tane tane
Okşamıyor hiçbir el.
Heykel yerine seni dikmek istiyorum
Gönlümün âsude vitrinine
Ama sen, yalnızlığın vitrininde heykelleşiyorsun?
