Yüreğine kezzap dökülmüş bir çağda
Yaşıyoruz hayat ile ölüm kıskacında.
Akrebin deldiği hicap elbisesinden
Zehirli kanlar akıyor ruhlara.
Nefretin ırmağında köpüren hayat ırmağından
Kıpkızıl alevler saçılıyor bu çağa.
Utanç ve kin uygarlığında
Yolumuza kandil tutan erenler de gitti.
Yok artık kainat kitabını aşkla okuyanlar!
Çözüldü ayaklarımızın bağı.
İnsancıklar kör kuyuda oynuyor körebe.
Bu kirli çağ, şimdi felakete gebe.
Kirli yağmurlar dökülüyor ülkeme.
Nefret kokuları geliyor toprağın burnuna.
Hüzün çığlıkları atıyor kardelenler!
Zehirli sularda yüzüyor zambaklar.
Kezzap dökülmüş yürekler kan kusuyor!
Rotasını şaşmış kalabalıklar susuyor...
Bir çöl yalnızlığında mahzun kalbim
Rehberlik ediyor zıpkın yemiş aklıma,
Hicret ediyor ak yüreğim kara acılarıma.
Beyaz dualar yükseliyor
Sigara küllerimin arasından
Sararmış aşklar dökülüyor baharlardan
Zulme râm olanlarla
Acının künhüne eremeyenler içinde
Hüznün adresi oluyor gönlüm.
Yalnız sarı bir hüzün
Ve siyah bir öfke sağıyorum
Yürek memelerinden bu çağın!
Bengisu arıyorum karanlık ruhlar içinde.
Pusulası şaşkın ozanlar arasında
Acının güldestesi oluyor kalbim.
Sevda tutsak oluyor canevinde
Baharı arıyorum kör ve sağır yüreklerde
Hüzün yağmurları dökülüyor bütün hücrelerime!
