Henüz 14 yaşım.
Ben Çanakkale’de şehit düşmüş bir çocuk,
Tıpkı sizler gibi.
Yalnız ölmedim ha!
Sakın sizi yanıltmasın mezar taşım!
Yüreğimde filizlenen umut çiçeklerim vardı.
Yanaklarımda allaşan Nevbahar’ın türküsü.
Gelincik misali tüllendi heyecanlarım.
Terleyen bıyıklarım, delikanlılığın en güzel süsü.
Henüz 14 yaşım.
Aşk yağmurlarının ilk damlası değdi dudaklarıma
Bir katre, sanki bir deniz.
Sanki içimde ılık ılık akan su,
Bakmaya kıyamadığım ahu gözler,
Gözlerimi kör eden sevdaların buğusu.
İpek mendile işlenmiş gizemli sözler.
Henüz 14 yaşım.
Çanakkale beni çağırıyor âh!
Gözlerime bakıyor anam, babam, bacım…
Yüreğimi yakar gibi bakıyor ilk aşkım
Ve Çanakkale ölümüne aşk,
Çanakkale ölümüne sevda,
Namlunun ucuna yüklenmiş kutlu dava…
Cebimde ipek mendilim,
Üstünde umudum, göz nurum, sevgilim…
Şimdi aşk için savaşma vakti.
Çanakkale varsa aşk da var
Aşk varsa herkes bahtiyar.
Son kurşun saplandığında kalbime
Elimde ipek mendil, gözümde sevgilim.
Dudaklarımda kan kırmızı tebessüm
Vatan toprağı incinir mi acep
Ağırlaşan bedenim üstüne düşünce?
Sevdama kurşun sıkan Anzak,
Senin de bir bekleyenin var mı geride?
İpek mendilimi sana veriyorum bak
Yavukluna ver ve gözlerine bak.
Henüz 14 yaşım.
Ben Çanakkale’de şehit düşmüş bir çocuk,
Tıpkı sizler gibi.
Yalnız ölmedim ha!
Sakın sizi yanıltmasın mezar taşım!
Şehitler Anıtı’ndan her gün izliyorum sizi
Henüz 14 sizin de yaşınız.
Ben bütün sevdiklerimden
Sizin için vazgeçtim, giderim bir daha
Eğilmesin yeter ki başınız.
Mendilimde kan, Çanakkale bir destan
Ve ipek mendilim, hâlâ ıslak…
