Bu günlerde belki de en çok ihtiyacımız olan şeyden sevgiden, muhabbetten ve işini severek yapmaktan bahseden bir hatıra paylaşacağım. Bir imamın yaklaşık otuz yıl görev yaptığı camide yaşanmış bir hatıra... Beni çok etkiledi ben de sizlerle paylaşmak istedim.
Olay İstanbul Kumkapı’da Berham Çavuş Camii’ne cereyan ediyor.
Hatıra şöyle:
“Camimizi bilenler bilir mihrap tarafında bir otopark vardır. Yaz günü olduğundan dolayı da camlarımız açık öğle namazını kıldırıyorum. Otoparka araçlar giriyor çıkıyor seslerini duyuyoruz. Şimdi kaçıncı rekâttaydık hatırlamıyorum.
Otoparkçının adı da Mehmet’ti…
Yüksek sesle birisi:
-“Oğlum Mehmet arabayı yıkadın mı” dedi.
O da:
-“Yıkadım abi” dedi.
Mehmedin sesini tanıyorum da ötekini tanımıyorum yabancı birisi.
Tanımadığım ses tekrar seslendi:
-“Peki, içine sevgini de kattın mı?” dedi.
Sonra kendi kendime düşünmeye başladım Allah Allah araba yıkanırken de işin içine sevgi katılır mı ya? Ben burada imamlık yapıyorum namaz kıldırıyorum, Kur’an okuyorum, hutbe okuyorum, vaaz ediyorum aklıma o tarihe kadar öyle hiç işin içine sevgi katmak diye bir şey gelmemiş. Birden böyle her şey değişti hakikaten… Yani ondan sonraki günlerde hakikaten namaz kıldırırken, ne bileyim hutbe okurken, vaaz ederken asr-ı şerif okurken gelen insanlara Kur’an-ı Kerim okurken veya okuturken hep bu şuur aklıma yerleşti. “işin içine sevgiyi katmak…”
Hakikaten bu hayatımızda bize rehberlik edecek bir güzel örnektir. Bunu bazı yerlerde de böyle konuştum. Efendimiz s.a.v de öyle diyor. “Allah sizin yaptığınız bir işi güzel yapmanızdan, sağlam yapmanızdan hoşnut olur.”
Hadisi okuyoruz ama şimdi böyle bir olay yaşayınca, yani araba yıkanacak, araba yıkanırken işin içine sevgi katılacak. Bu işin içine bile sevginin katılması arzu ediliyorsa bütün bir hayatımız boyunca yaptığımız iş ne olursa olsun, öğretmenlik olsun, mühendislik, bakkallık, bir temizlik görevlisi vs. ne olursa olsun işin içine sevgiyi katmak lazım. Yani o işi gerçekten severek yapmak lazım. Ben bu hatıramı unutamadım, herhalde unutamayacağım da…”
Ne kadar önemli yaptığımız işe sevgimizi katarak, aşk ile yapmak. Annelerin yaptığı yemeklerin neden daha lezzetli olduğunun neden daha zevkle yenildiğinin ve onun dört gözle arandığının sırrı buruda olsa gerek. Bazen evimize yaptırdığımız basit bir işte bile bir ustanın sevgiyle yaptığını hissediyoruz. İşini aşk ile yapan bir öğretmenin başarısını aşk ile yürekten yaptığı için de öğrencilerinin ona muhabbetini, saygısını görüyoruz. Eğer işimizi aşk ile yapma motivasyonumuz yoksa işimiz de başarılı olmak hayal olur.
Yine konuyu en güzel özetleyen bir beyitle bitireyim:
“Aşk imişi her ne var âlemde
İlm bir kıyl u kâl imiş ancak” (Fuzûlî)
(Kıyl u kâl-Dedikodu)
