İSLAM KÖYDEYDİK

Is­par­ta´ya git­miş­ken 9.?Cumhur­baş­ka­nı Sü­ley­man De­mi­rel´in me­za­rı­na git­me­mek ol­maz­dı. Aile efradım da bu yönde ıs­rar­cı oldu. Sü­ley­man De­mi­rel´in me­za­rı­nın bu­lun­du­ğu İslam­köy, benim ge­çi­ci ika­met et­ti­ğim Gönen il­çe­si­ne 15 km me­sa­fe­de. Yol­lar as­falt ve ol­duk­ça ba­kım­lı. İslam­köy be­le­di­ye­lik bir yer ve Ata­bey il­çe­si­ne bağlı. Ata­bey ve Gönen yak­la­şık beşer bin nü­fus­lu iki komşu ilçe. Ana yola in­me­den, ara yol­dan bir­bir­le­riy­le ir­ti­bat ha­lin­de­ler. Terme ile Sa­lı­pa­za­rı gibi.

Gönen´den 15 km me­sa­fe­de­ki İslam­köy´e doğru yola çık­tık. İslam­köy´e var­ma­dan, bağlı bu­lun­du­ğu Ata­bey il­çe­sin­den ge­çi­yo­ruz. Az sonra De­mi­rel´in doğup bü­yü­dü­ğü ve def­ne­dil­di­ği İslam­köy´e va­rı­yo­ruz.

Bu­ra­sı tam bir Ana­do­lu Ka­sa­ba­sı. Evler ker­piç­ten, uçsuz bu­cak­sız ova gül­ler­le ve el­ma­lık­lar­la dolu. Bütün evler tek yada iki katlı. Öyle apart­man falan yok. İnsan­la­rı ka­dın­lı-er­kek­li, kas­ket­li, cep­ken­li, po­tur­lu, şal­var­lı? yö­re­sel kı­ya­fet­ler­le do­la­şı­yor­lar. Kimi gör­sek selam ve­ri­yo­ruz. Gü­le­rek ve mem­nu­ni­yet­le mu­ka­be­le­de bu­lu­nu­yor­lar.

Kar­şı­mı­za, De­mi­rel´in doğ­du­ğu ker­piç ev ve bi­ti­şi­ğin­de­ki ?De­mok­ra­si ve Kal­kın­ma Mü­ze­si? çı­kı­yor. İkisi bir kül­li­ye ha­lin­de. De­mi­rel´in doğ­du­ğu ev de dahil büyük ve geniş bir müze ya­pıl­mış. Müze beş on dö­nüm­lük düz bir alan­da. İçinde müze bi­na­la­rın­dan hariç, büyük bir cami, na­maz­gah, şa­dır­van, din­len­me yer­le­ri, tu­va­let­ler? var.

Mü­ze­ye giriş üc­ret­siz. Gi­riş­te sizi gü­ler­yüz­lü gö­rev­li­ler kar­şı­lı­yor­. Bir köyde müze. Belki de Tür­ki­ye ta­ri­hin­de ilk. Pe­ka­la bu müze 20 km me­sa­fe­de­ki Is­par­ta mer­ke­ze ya­pı­la­bi­lir­di. Hem de daha fazla zi­ya­ret­çi olur­du. Fakat De­mi­rel ve aile­si sağ­lı­ğın­da doğup bü­yü­dük­le­ri yer olan İslam­köy´ü uygun gör­müş­ler.

Mü­ze­de De­mi­rel´in 91 yıl­lık ha­ya­tı ser­gi­le­ni­yor. De­mi­rel´le il­gi­li yok yok. Fo­toğ­raf­lar, giy­si­ler, he­di­ye­ler, bel­ge­ler? ne arar­sa­nız var. De­mi­rel bu­ra­da zeki, ça­lış­kan, gay­ret­li, he­def­le­ri olan, plan­la­ma­cı, ha­zır­ce­vap, nük­te­dan, halk adamı, Tür­ki­ye sev­da­lı­sı... ola­rak ta­nım­lan­mış.

Bir şey dik­ka­ti­mi çekti. De­mi­rel bir yerde: ?Ço­cuk­lu­ğum­da anam ku­yu­dan eve su ta­şır­ken çok çile çe­ker­di. Adeta ko­va­la­rın ağır­lı­ğın­dan kol­la­rı uzar­dı. Ana­mın o ha­li­ne çok üzü­lür­düm. Bir gün ben oku­ya­ca­ğım. Su mü­hen­di­si ola­ca­ğım ve anam gibi olan Ana­do­lu ka­dı­nlarının makus ta­li­hi­ni ye­ne­ce­ğim, dedim. İşte ba­raj­lar kralı ol­mam­da ve anıl­mam­da anam ve anam gibi olan çi­le­keş Ana­do­lu ka­dı­nın payı çok bü­yük­tür.? diyor.

Yan ta­raf­ta De­mi­rel´in doğ­du­ğu ev mü­ze­ye dö­nüş­tü­rül­müş. Bu­ra­da De­mi­rel´in ya­şa­dı­ğı evi bütün ay­rın­tı­la­rıy­la gör­mek müm­kün. De­mi­rel, doğup bü­yü­dü­ğü kö­yün­den ve geç­mi­şin­den hiç kop­ma­mış ve hiç unut­ma­mış. Bi­la­kis bun­lar­la if­ti­har etmiş. ?Benim ha­ya­tım bir nevi Tür­ki­ye Cum­hu­ri­ye­ti­nin ta­ri­hi ve öze­ti­dir? diyor.

Mü­ze­den çık­tık­tan sonra iki km ile­ri­de Nalça Tepe´de bu­lu­nan De­mi­rel´in kab­ri­ne yö­ne­li­yo­ruz. Bu­ra­sı çam ağaç­la­rı içe­ri­sin­de Is­par­ta´ya hakim hafif yük­sek bir tepe. De­mi­rel sağ­lı­ğın­da bu­ra­ya def­ne­dil­me­yi ken­di­si va­si­yet etmiş. Mezar şim­di­lik bir top­rak yı­ğı­nın­dan iba­ret. As­ker­ler nöbet tu­tu­yor. Bir gö­rev­li ge­len­le­rin isim­le­ri­ni ve sa­yı­sı­nı def­te­re kay­de­di­yor. Bu gün­ler­de gün­lük 300 zi­ya­ret­çi ge­li­yor­muş. Bu­ra­sı daha sonra eşi Naz­mi­ye Hanım da nak­le­dil­dik­ten sonra anıt me­za­ra dö­nüş­tü­rü­le­cek­miş.

Me­za­rın bu­lun­du­ğu Nalça Tepe´den yirmi km uzak­lık­ta­ki Is­par­ta çıp­lak gözle gö­rü­le­bi­li­yor.

Me­za­ra ba­kın­ca en büyük na­si­ha­tin ölüm ol­du­ğu­nu bir kez daha an­lı­yo­rum. Ne kadar ya­şar­san yaşa ölün ha­ki­ka­tin­den kur­tu­luş yok.

Hüvel Baki. Baki olan Allah´tır.