İYİLER KAYBETMEZ, KAYBEDİLİR

Kitaplar arasında dolaşırken rastladım bu söze. Altında Peyami Safa´ya ait olduğu yazıyordu.

Peyami Safa en sevdiğim yazarlardandır. Dokuzuncu Hariciye Koğuşu, Yalnızız, Fatih-Harbiye, Sözde Kızlar gibi meşhur romanlarını okudum. Hatta Dokuzuncu Hariciye Koğuşu´nu ikinci kez okudum. Ne zaman hasta görsem, ne zaman hastaneye yolum düşse bu roman gelir aklıma. Hastalara bakışım değişir. Bir başka olurum. Tavsiye derim, anlaşılması zor olsa da okunması gereken değerli bir yazarımızdır Peyami Safa.

Peyami Safa, hayatta neler yaşadı da böyle bir söz sarf etti? Bu söz belki de yazarın bir romanında geçiyordu. Kim bilir. Araştırmak lazım.

Biz hep iyilerin kaybettiğini zannederiz. Modern diye adlandırılan hayat bize hep bunu telkin etmiştir. Kapitalizm iyilerin kaybedeceğini söyler. Kaybetmemek için acımaz ve gaddar olmak lazımdır. Yumuşak başlı olmak kaybetmeye namzet gibi algılanır.

Bu duruma Mehmet Akif bir şiirinde adeta isyan eder:

Yumuşak başlıysam, kim dedi uysal koyunum.

Kesilir belki, lakin çekmeye gelmez boynum.

Akif, yumuşak başlılığım, saflığımdan değil, inancımdandır, insanlara olan saygımdandır. Ben hak bildiğim yolda, başımın kesilmesine razı olurum fakat asla kendimi küçük düşürtmem, diyor.

Zahiren görenler ne diyecek? Ne kadar saf adam, ne kadar enayi adam. Vur, elinden ekmeğini al. Gıkı bile çıkmaz.

Aslında öyle mi?

İyilerden olmak Allah´ın emridir.

İnsanların en hayırlısı insanlara iyilik yapandır.

İyi olabilmek için insanlara iyilik yapmak şart.

İyilik yaptık, kötülük bulduk. Sonuç hüsran.

Vaz mı geçeceğiz iyilik yapmaktan ve iyi olmaktan?

İyiler, iyilik yapmaktan asla vaz geçmezler.

Bir takım kurnaz geçinenler yüzünden iyilik yolundan dönmez.

Çünkü iyiliğin temelinde Allah rızası vardır. Bu anlayış bizi kültürümüzün temellerini oluşturur.

Biz ne diyoruz? İyilik yap denize at, balık bilmezse Hâlık bilir.

Balık karnının doyduğuna bakar. İyiliği kimin yaptığı onun için farkındalık teşkil etmez. Yapılan iyilik amel defterine artı olarak yazılır. Yeri göğü yaradan var. Yaratan şeksiz şüphesiz yapılan her iyiliği görür. Bu iyilik bir balığa bile yapılsa.

Toplumda, sözünde durmayan, aldığını vermeyen, zeytinyağı gibi üste çıkan nice insanlar var. Bunlar için en kolayı iyi niyetli insanları kandırmak. Bu dünyada iyi niyetli insanları kandırmak kadar kolay bir şey yoktur.

Aslında gerçek manada aldanan aldatandır.

Aldatan da bizden değildir buyurur Peygamberimiz. Peygamberimiz aldatmayı sınırlamamış. Hangi konuda olursa olsun, aldatanın bizden olmayacağını beyan etmiş.

Peygamberimizin ?biz? dediği kim? Çok iyi düşünmek lazım.

İyiler kaybetmez, zahiri insanlar öyle zanneder.

Sadece kaybedilir. Etrafındaki iyileri kaybedenlerin kazandığı iddia edilebilir mi?

İyileri kaybedenlerin yanı kötülerdir.

Kötülerle örülü bir dünyadan iyilik çıkmaz. Aman iyileri kaybetmeyelim.

İyileri kaybedersek haliyle kötülerden oluruz.

İyi bir insanı kaybetmek, kendini bilen birisi için en büyük felaketlerin en büyüğüdür.

Akıllı bir insan göz göze göre kendini felakete sürüklemez.