Seni ancak ben anlarım Karadeniz,
Türkülerin, benim dilimde anlam kazanır
Başkası duyamaz dağ çiçeklerinin kokusunu
Papatyaların dilini ben bilirim.
Ben yürürüm taşlı, patika yollarında;
Yalnız benim ayaklarım dayanır Karadeniz
Yalnız benim ayaklarım.
Ne çıkar, hep karlı kalsın yüce dağların!
Sislerle kaplansın bütün ovaların.
Yaylaların eteklerinde çobanların,
Sevda türküleri yaksın al yazmalı köy kızlarına
Âşıklar mendil bağlasın sevgilileri için.
Yanık yanık öten kaval sesini,
Körpe körpe tüten kuzunun me´sini
Yalnız benim ruhum duyar Karadeniz,
Yalnız benim ruhum.
Kıvrım kıvrım akan derelerinde
Ben yüzebilirim bir tek.
Köprülerinden ben geçebilirim.
Şelalelerin bana aksın Karadeniz,
Anaların benim için ağlasın
Gözyaşlarını ben görebilirim
Soğuk sularından ben içer,
Sarp geçitlerinden ben geçebilirim.
Yalnız bana yol verir,
Yalnız bana Karadeniz.
Seni ancak ben severim yürekten.
Hasretini ben çekerim gurbetten
Bir tutkusun bende Karadeniz,
Bir tutkusun ömür boyu.
Bekle, bekle beni toprağım
Bir gün sana dönerim yeniden
Sana yaparım en son yolculuğu...
