Seni ancak ben anlarım Karadeniz
Türkülerin, benim dilimde anlam kazanır
Başkası duyamaz dağ çiçeklerinin kokusunu
Papatyaların dilini ben bilirim.
Ben yürürüm taşlı, patika yollarında
Yalnız benim ayaklarım dayanır Karadeniz
Yalnız benim ayaklarım.
Ne çıkar, hep karlı kalsın yüce dağların!
Sislerle kaplansın bütün ovaların
Yaylaların eteklerinde çobanların
Sevda türküleri yaksın al yazmalı köy kızlarına
Âşıklar mendil bağlasın sevgilileri için
Yanık yanık öten kaval sesini
Körpe körpe tüten kuzunun me´sini
Yalnız benim ruhum duyar Karadeniz,
Yalnız benim ruhum.
Kıvrım kıvrım akan derelerinde
Ben çimebilirim bir tek
Köprülerinden ben geçebilirim
Şelalelerin bana aksın Karadeniz
Anaların benim için ağlasın
Gözyaşlarını ben görebilirim
Soğuk sularından ben içer
Sarp geçitlerinden ben geçebilirim
Yalnız bana yol verir,
Yalnız bana Karadeniz.
Seni ancak ben severim yürekten
Hasretini ben çekerim gurbetten
Bir tutkusun bende Karadeniz
Bir tutkusun ömür boyu.
Bekle, bekle beni toprağım
Bir gün sana dönerim yeniden
Sana yaparım en son yolculuğu...
