Olmasın begonyalarım ne çıkar!
Sımsıcak bakışlarınız yeter bana
Gülüşlerinizde filizlenir nice bahar
Yüreğime akışlarınız yeter bana.
Her sabah yanaklarınızdan öper güneş
Işıklarından doldurur çantanıza biraz
Söner ruhumu kül eyleyen harlı ateş
Kızarır yanaklarınızda ilk öpüşle ilkyaz.
Sonra biz doldururuz hayat çantanızı
Biraz ışık, biraz sevgi biraz da bilgi…
Gece gündüz demeden kollarız arkanızı
Sakındığımız göz bebeklerimiz gibi.
Ömrümüzün her anı size bir basamak
Siz yükseldikçe bize huzur verir toprak
Alın, bütün hayallerim sizin olsun
Rüyalarım gözlerinizde can bulsun.
Yolunuza döşenen bir kilimdir canımız
Her nakışta gözlerinizden bir tutam renk
Kilimin üstüne sessizce akar kanımız
Aksın, siz yolunuzdan dönmeyin tek.
Bilgiden köprüler kurarız baştan başa
Korkmadan gireriz cehaletle savaşa
Bir mum gibi eriyip gitmek belki de
Belki de adımız yazılır meçhul bir taşa.
Baş ucumda varsa kır çiçeklerim
Ölmek şöyle dursun, hep yaşarım ben
Yine dersimi veririm çok ötelerden
Baş ucumda dinlerse kır çiçeklerim.
Ne zaman sizden selam getirse rüzgar
Erir yüreğimi mesken tutan inatçı kar
İlkyaz güneşi doğar alaca şafağımda
Olmasın yanımda başkası, ne çıkar.
Ben bir yolum, sizlerse bir yolcu
Bizim de yükümüzdür çantanızdaki acı
Yol biter, ben biterim, yolcular çoğalır
Geride belki de yalnızca adım kalır.
Yüreğimi bir güne hapsetmeseniz keşke
Ben her gün, her gece öğretmenim.
Yeryüzü sınıfım olur dört mevsim.
Kır çiçekleri de kardelenler de benim.
