“Kitap okumaya zamanım yok.”
Bazı insanlara “Kitap okuyor musunuz?” diye sorduğumuzda çoğunlukla bu cevabı alırız: “Hiç zamanım yok.”
Bu cevap bana hep tuhaf gelmiştir. Yani kitap okumanın ayrı bir zamanı mı olur? Kitap okumak da normal zaman içinde yapılması gereken bir ihtiyaç değil midir?
Siz hiç şunları duydunuz mu?
“Karnım acıktı, yemek yiyeceğim ama hiç zamanım yok; susadım, su içmek istiyorum ama zaman yok; uykum geldi, uyuyacağım ama zamanım yok…” Daha neler neler…
Vücudumuzun bütün bu ihtiyaçları için ayrı bir zaman mı ayırıyoruz? Hayır. Çünkü bunlar yaşamımızı devam ettirmek için gerekli olan şeyler.
Peki, kitap okumaya sıra gelince onun için neden ayrı bir zaman bulma arayışına giriyoruz? Kitap okumak da su içmek, yemek yemek, uyumak gibi önemli bir ihtiyaç değil midir? Ruhumuzun bilgi, ilim ve estetik haz açlığını kitap okuyarak gidermez miyiz? Kitap okumadığımızda ruhumuz alması gereken gıdayı alır mı? Alamaz. Çünkü ruhumuzun açlığını, okumaktan başka giderecek hiçbir şey yoktur. Bir tepenin güneş olan tarafı aydınlanırken güneş alamayan tarafı karanlıkta kalır değil mi? Kitabın ruhunuza etkisi bunun gibidir.
İşte asıl mesele bu: İnsanlar kitap okumayı bir ihtiyaç olarak görmüyor da boş zamanlarında yapılan bir uğraş olarak görüyor.
Kitap okumaya zaman olmayan insanların hayatlarına bir göz atalım:
Fazla değil her gün 15 dakika düzenli kitap okumak çok şey yapmaktır aslında. Telefon başında bilgisayarın ya da TV karşısında geçirdiğimiz zamanı bir hesap edelim. Sadece TV'deki reklamlar bile dakikalarca sürüyor. Reklam arası bile kitap okusak yine çok önemli bir şey yapmış olacağız.
Bir de kitaba para vermek, toplum olarak bize çok zor geliyor. Halbuki bizim için kitaptan daha az önemli olan şeylere daha çok parayı verirken çok fazla hesap yapmıyoruz.
Galiba kitap okumanın da sağlıklı bir şekilde yaşamımızı devam ettirmek için bir ihtiyaç olduğunu kabullendiğimiz zaman gerçekten okumaya başlayacağız…
