KÂİNAT BAŞTANBAŞA

Kâinat, baştanbaşa seni yazan bir kitaptır, Rabbim! Hangi çiçeğin yaprağına baksam, hangi varlığın ilk harfini yoklasam manası sensin! Cihanın her zerresinde sen varsın!
Tabiat kitabına dizilmiş sayısız çiçekler, gönül dolusu naz ile Seni över. Kara toprağın üstü; yaprak yaprak, desen desen, renk renk Sen`in güzelliğini yansıtır. Sen`in yüce katına her çiçeğin sinesinden ince bir niyaz yükselir. Varlığın aşk ile tutuşan sinesi hiçbir dem zikirden kopmuyor.

Kuşlar, damla kadar yüreklerine yüklenen seda ile âlemler Padişahını övgüyle mutlu. Bütün bu seslenişler; anlayan bir gönle, gören bir göze, duyan bir kulağa hakkıyla yetip artar, hay ulu rabbim!
Hay ulu Rabbim, göğü nasıl da direksiz tuttururmuşsun!? Rahatlamamız için geceleri; üstümüze siyah kadifeden bir örtü çekmişsin. Senin gündüzlerin süt beyaz bir ipektir, yüce Rabbim! Yarattıklarında hiçbir eksiklik bulunmuyor!

Bir bülbül, görülmemiş şakrak bir sesle dört bir yanı inletiyor. Ve bülbül, çiçeğin niyazını duymayanları; şakrak sesiyle tınlıyor. Onun da yüreği hasret ateşiyle yanmış.