Bugün, 29 Mart 2024 Cuma

Yılmaz İMANLIK


MASKELERİN GÖLGESİNDE KENDİMİZ OLMAK


Belki de hayat çoğu zaman başkalarının yazdığı senaryolarda bize biçilen rolleri oynamaktı. Sahi kendimiz olmak o kadar zor muydu? Bunu neden başaramıyorduk?


Aslında hiç kimse kendisi değildi. Sadece öyle olduğunu sanıyorlardı. Gerçekte herkes oynuyordu. Bazıları figüran bazılarıysa asıl oyuncuydu. Figüranların ömrü hep hayatın tokadını yemekle geçiyordu ne yazık ki?


Aslında herkes kendini düşünüyordu bu oyunda. Başkalarını düşündüğünü söyleyen insanlar bile değneğin ucu kendilerine azıcık dokunduğu anda karşısındakileri kolayca satabiliyordu.


Bir de senaryoları yazanlar vardı şüphesiz. Onlar senaryoları oyunculara sorup yazmak yerine ya da başka bir deyişle oyuncuya göre rol biçmek yerine rollere göre oyuncu yetiştiriyordu. Ve böylece oyuncu, önüne sunulan rolü oynamak zorunda kalıyordu.


Kendi senaryosunu kendi yazan insanlar da vardı şüphesiz. Rüzgar hangi tarafa çekerse çeksin onlar dimdik ayakta durabiliyor, sonu hüsranla da bitse kendisi olmak onları ayrıcalıklı kılıyordu. Belki de bunu başaran insanlar önce feleğin alevli çemberinden geçiyordu.

Ve oyunların vazgeçilmez aksesuarı maskeler?


Maskeler bizi biz olmaktan çıkarıyordu. Maskemizi bir çıkarabilsek belki de hayatla yüz yüze gelebilecek, bize ait olan gözlerle her şeyi daha net bir şekilde görebilecektik. Ama maskeler bize sihirli geliyordu neredeyse; onları bir türlü çıkartmak istemiyorduk. Bazen üşengeçliğimiz tutuyor bazen başkalarına daha şirin görünmek istiyoruz. Bazen de maskelere o kadar alışıyoruz ki onları gerçek yüzümüz sanıyoruz.


Her maskeyi öyle çıplak gözle göremezsiniz ki. Bir insanın maske taktığını anlamak için çıkarlarına giden yollardan birini bir süreliğine kapatın. Kulaklarınız onların çığırtkanlıkları karşısında sağır oluyorsa bilin ki yüzlerinde maske vardır.


En kötüsü de yüzümüze maskeleri başkalarının takmasıdır. Maskeyi başkaları takınca yüzümüz onların istediği şekli alır. Bu da onların yazdığı senaryoda onların oyununu oynamamızı kaçınılmaz kılar.


Kendimiz olmak bu kadar mı zor?


Kendimiz olmak yalnızlaşmaktır belki de. Yalnızlaşmayı göze alan insanlar yüreğinden gelen sese kulak verir.
Zaten maskeler düştüğünde yine yalnız kalmaz mı insan?


Ya da oyun bittiğinde başlamaz mı yalnızlık?...