“Nev” Farsça yeni demektir. “Zad” ise bir kelimenin sonuna geldiği kelimelere “doğma, doğurmak” anlamı katar. Böylece “nevzad” Yeni doğmuş demektir. Tıpkı “nevbahar”ı yenibahar yani ilkbahar anlamına geldiği gibi.
Konumuz dilbilgisi değil. Bugün yeni doğumlardan bahsedeceğiz.
Lisanımızda her kelime veya terim gerçek anlamda kullanılmaz. Dilimizin zenginliği biraz da mecazlardan gelmektedir. Yeniden doğmak, yeni başlangıçlar, yeni umutlar demek. Geçmişi bir yere kaydederek, ancak yok saymayarak geride bırakıp, bütün olumsuzluklardan ve dahi olumlu şeylerden yeni dersler alarak yolumuza devam etmektir.
Tarih veya geçmiş insanların ve milletlerin yaşanmış hayatlarıdır. Doğrusu ve yanlışıyla arkada kalmıştır. Özellikle olumsuz şeylerin tekrar tekerrür etmemesi için alınacak dersler vardır. bu derlerin de ışığında yeni umutlarla yeni bir başlangıç yapmaya karar vermek ve uygulamak çok mühimdir.
Her doğum bir başlangıçtır…
Her başlangıç bir umut, her umut yarınlara açılan penceredir…
Umutlar hayallerle beslenir, hayallerle süslenir.
Hayaller yarınları güzelleştirmek, yarınları yaşanır hale getirmek için kurulur.
Her “gün” yarınlar için bir başlangıç olmalıdır. Bütün olumsuzlukları, acıları, dertleri, gamları, kederleri geride bırakıp, onları kalbimizin bir yerinde küllenmeye bırakıp ama asla unutmadan yolumuza devam etmemiz lazım. Yoksa hayatın gayesinin dışına çıkmış oluruz.
Geçmiş bir derstir…
Gelecek umuttur…
Gelecek yarındır…
Doğumda hüzün olmaz.
Doğum neşedir, beklemektir, hayaldir, hedeftir, umuttur…
Aslına bakarsanız her doğum bir hesaplaşmadır geçmişle… Bu sefer olacaktır, olmalıdır. Her şey bunun üzerine kurulur.
Hayallerin bitmesi hedeflerin bitmesi demektir…
Umutların bitmesi hayatın bitmesidir…
Biz hayatı ne için yaşıyoruz?
