Okullar ‘Pilav Günü’ adıyla eski mezunlarını buluşturuyor. Adana İmam Hatipliler Dermeği (ADİMDER) de, mezunlarının buluşması için 21 Mayıs’ta pilav günü düzenlemiş. Derneğin Vatsap Grubuna üye olduğum için benim de proğramdan haberim oldu. Grubun kurulduğu Aralık 2020’den beri ‘buluşma’ düzenlenmesini istiyordum. Duyuruyu görünce gitmeye karar verdim.
Bazı tanıdıklar, “Terme’den Adana’ya pilav yemeye gidilir mi?” dediler. Elbette maksat pilav yemek değildi. Asıl amaç, 53 yıllık hasretin giderilmesiydi. Eylül 1964 ile Mayıs 1969 arasında, İmam Hatip Okulu’nun 4 yıllık orta kısmını ve lise 1’inci sınıfı Adana’da okumuştum. Orada pek çok hatıramız vardı.
Okulun 600 kişilik yatılı grubu kâh okulun bahçesinde, kâh etütlerde ya da pansiyonda gün boyu beraberdik. Bu bakımdan birlikteliğimiz ve hatıralarımız, gündüzlülere göre daha fazlaydı.
Beş yıl boyunca gezip dolaştığım yerlerde yeniden yürümek, değişen cadde ve sokakları görmek ve eski hâtıraları canlandırmak için Adana’ya iki gün önceden gittim. Erken gidişimin bir sebebi daha vardı; İlk görev yerimde beraber çalıştığım, vefat etmiş olan öğretmen arkadaşımın kabrini ziyaret etmekti.
1969 Mayısında Adana’dan ayrıldıktan sonraki yıllarda Adanalı birini görsem, yıllardır görmediğim bir can dostumu görmüş gibi mutlu oluyordum. Adanalı İsmail Hakkı Mirici, Gölköy İmam Hatip Lisesine öğretmen olarak gelince aynı duyguyu yaşadım. O, sadece bir Adanalı değil aynı zamanda ailece çok iyi anlaştığımız bir dostumuzdu.
1978’de ayrı illere atandıktan sonra da irtibatımız devam etti. Vadesi dolmuş olmalı ki, Ekim 1993’te kalp krizinden vefat ettiği haberini aldık. O günden beri kabrini ziyaret etmeyi istesem de bu ziyaret bir türlü gerçekleşmedi. Pilav Gününü fırsat bilerek Adana’ya gittim. Hakkı Bey’in Yüreğir Buruk Mezarlığındaki kabrini ziyaret ettim.
Bu arada müdürün onayı ile Müdür Başyardımcısı Ahmet Yılmaz’ın zahmet edip arşivden getirdiği 58 yıl öncesinin sınıf geçme defterlerinde kendi adımı, notlarımı ve de sınıf arkadaşlarımın adını görmek beni ayrıca duygulandırdı.
Cumartesi yapılan pilav gününe katılım fazlaydı. Bayanlara da yer ayrılmıştı. Tören saat 12.00’de başladı. Okulun mezunlarından AKP milletvekili Mehmet Şükrü Erdinç de protokoldeki yerini almıştı. ADİMDER Başkanı Veyis Şahin’in “Hoşgeldiniz” konuşmasından sonra Okul Müdürü Salih Atilla, dinleyenleri sıkmayan bir konuşma yaptı. Az sonra ayran eşliğinde pilav dağıtımı başladı.
Gelenler içinde tanıdık aramaya başladım. Simalarına bakarak hiçbir arkadaşımı tanıyamadım. Ne de olsa henüz gençlik döneminden çıkmadan ayrılmıştık ve aradan tam 53 sene geçmişti. Tanımanın en iyi yolu dönemlerini öğrenmek olacaktı. Okulun ilk mezunlarını verdiği 1958’den bir kişi olmak üzere; 1960, 1961 ve 1962 mezunlarından hayli kişiye rastladım.
Ben Trabzon İmam Hatip Okulu’ndan mezun olmuştum ama Adana’da okuyanlar açısından 1971 dönemiydim. Sorduklarım 1973 ve sonraki yıl mezunları ise onlarla sohbeti uzatmıyordum. 1969, 70 ve 71 mezunları benim tanıyabileceğim kişiler olabilirdi. Onlardan sekiz tanesi ile görüşme ve sohbet etme imkânı buldum.
Soyadını sorduklarımdan bir tanesi ‘Değirmenci’ deyince, “1191 Duran Ali Değirmenci olmasın?” dedim. Tabir yerindeyse ağzı açık kaldı. Uzun süre yüzüme baktı. Adını ve hele de numarasını hatırlamış olmama çok şaşırmıştı. O sırada yanına gelen tanıdıklarına hep bunu anlattı. Hatırlamam garip karşılanmasın; ne de olsa Duran Ali ile 3 yıl aynı sınıfta okumuştuk.
Son akşam yatsı namazı sonrası, görevli öğretmenlerin de bulunduğu ortamda pansiyonun mescidinde bir grup öğrenciyle sohbet ettik. Bazıları ile pansiyonun aynı katında kalıyor, aynı merdivenleri kullanıyorduk. Bir iki ‘iyi akşamlar’ dışında yakın bir diyaloğumuz olmamıştı. Ancak ayrılırken, bu sohbet dolayısıyla olsa gerek, beni içten davranışlarla ve güzel dileklerle uğurladılar.
Ordu Caddesinin diğer tarafında bulunan okula ait Sadıka Sabancı Öğrenci Yurdunda iki akşam kaldım. Adana’da bulunduğum süre içinde yakın ilgi ve alâkalarını esirgemeyen başta Okul Müdürü Salih Atilla, Müdür Yardımcısı Ali Nur ve pansiyon görevlisi öğretmenlere ve ADİMDER Başkanı Veyis Şahin’e teşekkür ediyorum.
Kısacası ‘Pilav Günü’ için Samsun-Terme’den Adana’ya gittiğime değdi.
