8 Mart Dünya Kadınlar Günü için, Terme Kültür Merkezinde Amazon Tiyatrosu tarafından oynanan ?Kadın Çocuk Adam? adlı tiyatro oyununu izledim...
İçkici ayyaş bir baba ile adam demeye çekindiğim bu kişinin, tüm zorluklara göğüs geren karısı ve kızının bu izlenmeye değer gösterisi, tartışmasız benim ve tüm izleyenlerin ilgisini çekti...
Her şey çok güzel, çok hoş, tüyleri diken diken eden bir durumda olsa da merkeze indiğimizde karşılaştığımız manzara hiç de hoş değil!..
Hayatın zorluklarına tek başına göğüs geren, kocasını adam etmek ve kızını daha iyi şartlarda yetiştirmek için saçını süpürge eden ?cefakâr anne? nin tek dostu dilsiz duvarlarla, gözsüz halılar olmamalıydı! Sahnede dekorun bir parçası olan ve solmuş halde duran çiçek bile çok şey anlatıyor insana...
Peki ya bu kadının bir komşusu ya da duyarlı bir vatandaş karşısına çıkıp bu işkenceye bir ?DUR? deseydi ne izleyeceğimiz bir oyun, ne de acılı, sıkıntılarıyla bitap düşmüş annenin sonu ayyaş bir kocanın bıçağıyla ölüm olurdu!..
Evet, bu bir oyun, fakat o kadının şişmiş gözleri anlatmıyor mu bize gerçekte olanları?
Bu bir tiyatro oyunu olsa da gerçekte bunlar karşımıza çok çıkıyor.
Kadına şiddet yine can aldı! Ayyaş koca sinirini karısından çıkardı! Yine bir ölüm yine cefakâr kadın! Gibi sık karşılaştığımız haberleri medyada görebiliyoruz.
Tiyatro oyununda olduğu gibi; kızını, çocuğunu okutmak, ona ekmek almak için nice saçını süpürge eden annenin karşısına ayyaş kocalar çıkıyor...
Kadınlarımıza sahip çıkmayı öğrenebileceğimiz nice tiyatrolar izleme dileği ile...
