ŞAHSINA MÜNHASIR BİR ÇINAR AHMET AKBULUT?

Evet, o 87 yaşına gelmesine rağmen beyefendi duruşunu, kişiliğini, görünüşünü hiç bozmamış bir öğretmenimizdi.

Onu tanıyalı birkaç yıl oldu ama aramızda öylesine sıcak ve samimi bir dostluk oldu ki?

Ondaki inceliği, zarifliği, hele hele beyefendiliği çok az kişide gördüm.

Günümüzdeki yeni yetme gençlerin bile tıraş olmaya erindiği bir dönemde ben onun tıraş olmadan sokağa çıktığını hiç görmedim. Hatta o yaşına rağmen çoğu zaman kravat takardı.

Terme´nin geçmişine hakim olan sayılı insanlardan biriydi. Canlı bir tarihti.

Bilgi Pınarı dergisinin 6. sayısına yazısını verirken ?Bu son yazım, bir sonraki sayı için yeni yazı yazmaya artık sağlığım elvermiyor.? demişti. Ve öyle de oldu. O, yazdığı son yazıydı.

Onunla birçok defa çaylarımızı yudumlarken sohbet ettik. Aslında beni o kadar çok tanımamasına rağmen bana son derece değer verir ve çalışmalarımı takdir ederdi.

Matbaada, öğretmenevinde çok sohbetimiz oldu ve onun birikim ve tecrübelerinden faydalanma imkanı buldum.

Çok hassastı ve çok çabuk kırılırdı. Belki de torunları yaşında olmama rağmen bana hitap ederken ?Bey? kelimesini atladığını hiç bilmem.

Çok gün görmüş, gün geçirmiş biriydi. Fikir tartışmalarında karşısındakinin fikri ne olursa olsun, saygı duyar, onu kırmamaya özen gösterirdi.

Son sürprizi Ahmet Sezgin hocamla beni çok mutlu etmişti. Samsun TÜYAP kitap fuarında imza günümüz olduğu gün çok ince bir davranış göstererek bizi ziyarete ve desteklemeye gelmişti. Halbuki bütün kitaplarımızı biz ona imzalayıp
hediye etmiştik. Buna rağmen fuarda kitaplarımızı satın alacak kadar ince düşünceli bir insandı.

Ani ölümü bizi çok üzdü. Ve yetiştirdiği binlerce öğrenciyi?

O şahsına münhasır bir çınardı, öyle de gitti?

Mekanı cennet olsun.