Dersine girdiğim 12-E sınıfı öğrencileri, konu bittikten sonra, ´´hocam müsaade ederseniz üniversiteye çalışalım,´´ dediler.
Bu kanaatte olanları sordum. On yedi kişilik sınıfın tamamı aynı düşüncede olduklarını söylediler. Öğrencilerin talebine müspet cevap verdim. Anlamadığınız bir konu, yapamadığınız bir soru varsa sorabilirsiniz, dedim, her zamanki gibi.
Sınıfın hareketli öğrencilerinden Muhammet Eren AKTAŞ, aniden ´´savaş çıkar mı hocam´´ dedi. Ben derslerle ilgili soru beklerken böyle sürpriz bir sorunun gelmesi doğrusu şaşırmama yol açtı. Soru bana sorulmuştu ve sınıfın tamamı vereceğim cevaba pür-dikkat kesilmişti. Sorunun güncelliği ve ağırlığı altında vereceğim cevabı merak ediyor olmalıydılar. Demek ki son günlerin hadiseleri öğrencilerin gündemini işgal ediyormuş. Bunu tabii karşılamak gerekir.
Hemen cevap vermeyi uygun bulmadım. Bu sefer ben konuyla alakalı öğrencilere sorular yönelttim. Bir nevi bu hususta mini anket yaptım.
Anke t sonucunda 17 kişilik 12-E sınıfından 4 kişi, savaş çıkar, 7 kişi çıkmaz dedi; 6 kişi de tarafsız kaldı. Bu sefer ´´ savaş çıksın mı´´ diye yeni bir soru sordum. Cevaben, 3 kişi çıkmasın, 8 kişi çıksın dedi; yine 6 kişi tarafsız kaldı.
Yeniden ´´savaş çıkarsa durum ne olur ´´ diye sordum. Bir kişi karlı çıkarız, 8 kişi zararlı çıkarız, geri kalan ise sonucu kestiremiyoruz cevabını verdi.
Bu arada bu cevapların dışında fikir beyan edenler de oldu. Kimisi, hiçbir savaşın kazananı olmaz , diye felsefi yaklaşımda bulundu. Kimisi de , fiili savaş çıkmaz ama ekonomik savaş çıkması muhakkak , dedi.
Bana yöneltilen ´´ savaş çıkar mı hocam´´ sorusuna daha cevap vermeden mevzu bambaşka bir mahiyet aldı.
Ben hala savaş çıkar ya da çıkmaz diye bir fikir beyan etmedim. B u husustaki kanaatlerimi öğrencilere yansıtmadım. Açıkçası net bir kanaate de sahip değilim.
Şunu gördüm, üniversite adayı öğrenciler milli konularda duyarlılar. Çoğu, öğrenci olmasaydı askerde olacaktı. Ülke ve dünya gündemini yakından takip ediyorlar. Gazete okuyorlar, televizyon seyrediyorlar, konuşulanlara kulak kabartıyorlar. Belki de kendi istikballerini buna bağlıyorlar.
Gençliğin verdiği heyecanla hamasi cevaplar verenler de oluyor. ´´Çıksa ne gam, biz varız,´ ´diyorlar.
Sahi savaş çıkar mı?
Türkiye, savaş çıkmaması için elinden gayreti gösteriyor. Bunun için olağanüstü gayret sarf ediyor. Kimseyle kötü olmak istemiyor. Bütün komşularıyla iyi geçinmek istiyor. Bunu yaparken egemenlik haklarından da taviz vermek istemiyor.
Çok hassas bir coğrafyada yaşıyoruz. Etrafımız ateş çemberi. Bütün emperyalist güçler burada güç gösterisinde bulunuyor. Burada huzur ve istikrar olsun istemiyorlar.
Böyle bir coğrafyada ve ortamda barış içerisinde yaşayabilmek, elde kor parçasını tutmaya benziyor. ,
Namık KEMAL, ´´İSTER İSEN SULH U SALAH, CENGE HAZIR OL,´´ diyor. Bizimkisi o hesap. Barış içerisinde kalabilmek için her an savaşa hazır olmak mecburiyetindeyiz.
İnşaallah savaşa girmek zorunda kalmayız. Çıkarsa da elimiz pancar doğramıyor ya, gereğini yaparız.
Bütün çabamız bunun için.
Gençler de bundan başka bir şey demiyor.
Not: Geçen haftaki yazımda esans kelimesi sehven eşarp olarak çıkmıştır, düzeltir, özür dilerim.
