BİR AVUÇ YALNIZLIK
Semadan damlarken yekpare yaşlar,
Yılların tuttuğu dikiş sökülür.
Tutmak için bir el ararken başlar
Yalnızlık konuşur, aynalar ölür.
Rüzgârın sesi pek bir yankılanır
Evin kuş konmayan penceresinde.
Yalnızlık kabahat gibi saklanır
Yürekte sessizlik içerisinde.
Zenginlik içinde yaşayan insan,
Bu dünyada yalnız kalmayız sanır.
Sonsuzluk kapıyı çaldığı zaman
Sınavıyla herkes orda yalnız kalır.
ANLADIM Kİ
Anladım ki, yavaş yavaş çocukluğun uzaklaşır,
Sen peşinden koşarsın, koştukça o sana elveda der.
Yaklaşmak isterken gerçeğe, seni uzağa taşır
İnsan, kendini ararken beninden uzaklaşır gider.
Anladım ki, tek iken terk eder sizi huzurunuz
Çok fazla gülümserseniz çığlık atar korkunuz
Tutunursanız hayat, yalnız yaşarsanız uykunuz,
Kim sizden gitmesin istediyseniz, onlar veda eder.
Anladım ki, ısınmak istiyorsanız çabuk biter kömür,
Hakikat suyunu içmişseniz bir kez, o dert sizi götürür
Alarm kurulmuşsa uyku, hızlı yaşarsanız ömür,
Çok sevmişseniz aşk, sizi çabuk terk eder.
