Bugün, 28 Mart 2024 Perşembe

Yılmaz İMANLIK


SON NEFESİME KADAR…

SON NEFESİME KADAR…


SON NEFESİME KADAR…

 

Ben bir tomurcuğum baharı özleyen

Sen yağmur ol, dol içime içime

Bir bahçıvan ol yapraklarımı nazlayan

Bilgi damlalarını sal içime içime.

 

Güneş ol, ışığınla besle beni

Bilgiden taçlarla süsle beni

Cehalet denizinde boğulursam

Tut ellerimden, aydınlığa yasla beni.

 

Gecemde yıldız ol, gözlerime dol

Işığınla açılsın karanlıkta yol

Aydınlık sabahlara sen uyandır beni

Girmesin koluma başka bir kol.

 

Sen okyanusa giden nazlı bir dere

Ben üstünde salınan boş bir kayık

Önce içimi doldur bilgiyle sele sele

Sonra götür beni ışığın olduğu yere.

 

Ben senin ellerinde hayat bulan

Siyah-beyaz bir roman kahramanıyım

En güzel renklerle boya düşlerimi

Hiç kimse çalamasın gülüşlerimi.

 

Her yağmur sonrası gökkuşağım ol

Hayatın bütün renkleriyle gözlerime dol

Önümü kapatmasın hiçbir kirli bulut

Senin önünde açılır en güzel yol.

 

Sonbaharda saçlarımı okşayan ılık rüzgar

Kışın düşlerime konan bembeyaz kar

Islak saçlarımı kurutan yaz güneşi

Seninle dört mevsim her diyar.

 

Dünyamı kuşatan masmavi gökyüzü

Uçurtmamın kanatlarına yazılan şiirsin.

Tut ellerimden, hadi söyleyelim türkümüzü

Dünyanın neresine gidersen git

Son nefesime kadar öğretmenimsin…