YAĞMURLAR
Hiç unutmam. Çok küçükken hızlı yağmur yağardı,
Pencereye dayanır, ellerimi yanaklarıma koyardım.
Yağmurdan sonra dağlar ardından güneş doğardı.
Gök kuşağı çıkar, onun altında koşar oynardım.
Yağışlı havalarda pencereden bakmayı çok severdim
Evimiz, arka tarafı bağlık bahçelik bir alana açılırdı
Yağmurlu yollarda kaçışan insanları, seyrederdim.
Gök gürültüsünden, şimşek sesinden emin yerlere kaçılırdı.
Az gelişmiş bir kıyı şehrin, kıyıya uzak olan bir kasabası
Yeşeren zeytin dallarını ve incir ağaçlarını hatırlarım,
Evi caddeye bağlayan patika toprak, yol yumuşacık olması.
Her gün yağmur yağarken, korktuğumu şimdi anlarım.
Yağmurdan sonra küçük çakıl taşları pırlantalar gibi parlardı.
Yol kenarındaki çimenler, çiçekler; açan güneşe bağrını verir
Kimi zaman sağanak halde yağan yağmur çok şiddetli yağardı.
Kimi zaman şiddetli fırtına çıkar, çatıları uçurur ağaçları devirir.
Yağmur yağışında, şimşek çakışında, annem ´´melekler yere iner´´ derdi.
O dakika koşar yatağa girer, yağmurun dinmesini beklerdim.
Öyle zamanlarda annemin anlattığı masallar beni mutlu ederdi..
Sevinirdim. Ama melekleri neden göremediğimi de merak ederdim.
Yağmurlar dinmezdi. ürperti veren tüm sesleri bastırmaya çalışırdım.
Bağırır çağırır, yorgun düşünce, uzanırdım koltuğun üzerine
Yağmurun sesine de gök gürültüsüne de hatta fırtınaya da alışırdım.
Uyuyakaldığımı annem hala anlatır. Dışarıda gene yağmur yağıyor.
Her geçen gün, evvelden dolaştığım yolların ucuna yenilenen bir doku,
Kereste atölyeleri, açık hava müzelerini andıran oymalı kayalıklar var.
Girdiğim odalarda uçuşan toz bulutları, ışık huzmeleri, genzimi yakan koku,
Boz bulanık akan nehir, yamaçlarına akşam güneşi vuran kızıl dağlar,
Artık bağıra bağıra şarkı söylemiyorum, tükendim, gücüm yetmiyor,
Bakıyor ve şaşırıyorum.
Çünkü ne bu, benim!! Ne de bu hikaye benim!!.
Ellerim ?Ellerime bakıyorum, gittikçe anneminkilere benziyor.
Çocukluğumdan kalan tek şey yağmur yağınca depreşen dileklerim.
DİPNOT ALINTI : YAĞMURLAR şiiriyle birlikte bundan önceki sayılarda yayınlanan AĞACIMIN HALLERİ, OKUMAK ve HAYAT adlı şiirlerin aslı, Edebiyat Kulübü üyesi Aile dostum Sayın Ayşegül KÖSE tarafından nesir olarak yazılmış olup tarafımdan Manzumeye dönüştürülmüştür. Kendisine teşekkür ederim.
