Zaman, kaldır artık üstümdeki perdeleri.
Yağmur olup yeryüzüne inin pembe bulutlar
Şimdi kendime muhtacım bırak beni gökyüzü
Çözülmek için sabırsızlanıyor dilimde sükûtlar.
Hangi mevsimin ayak izleri var saçımda?
Yüzümdeki çentikler hangi zindandan hatıra?
Hâlbuki hep özgürlük taşıdım çantamda,
Hangi aralık uzatmışım başımı kör satıra?
Her gün bir yaprak düşmüş hayat ağacımdan.
Düşenleri tutmak için cömertçe açmışım gönlümü.
Ayaklarımın altına serilmiş tutamadıklarım.
Toprak üstünde bir yabancı olmuş tanıdıklarım.
Her hikaye sağanak yağmurlar getirmiş gönlüme
İçimde tomurcuklar açmış taptaze renklerle.
Yeni bir bahar ülkesi doğmuş Afrika´nın kalbine.
Dudaklarımdaki çöl haritası silinmiş öpüşlerle.
Neden ayrılıklara gebedir bütün hikâyeler?
Sonunda çıplak bırakır beni bütün sâyeler.
Bir parçam daha eksilir her hikâye sonunda
Hep bana mı düşer gözyaşından pâyeler?
