Yolcu:
Deniz bitti, hoşça kal be kaptan!
Nasıl bitti koskoca deniz, hiç anlamadım
Sen denizlerin kucağında büyüdün
Deniz ne zaman biter bilirsin
Dağların doruklarından akan billur pınarlar
Gurbet türküleri söyleyen serin serin dereler
Bağrıyanık yolcuları bekleyen çoban çeşmeleri
Gideremedi susuzluğumu kaptan.
Kaptan:
Biten deniz değil be dostum!
Cömertçe harcadığımız zamandı.
Farkına varmadan zamanı içip bitirdiler
Denizler öyle kolay bitmezdi ki.
İşte bunu düşünemedi insanoğlu.
Yolcu:
Her şey küçük bir an’da gizliydi.
Bir anda oluveriyordu her şey
Bir anda zirveden aşağılara düşüyordu insan
Ellerimizdeki çiçekler bir anda soluyordu
Servetler eriyordu bir anda
Güneş bir anda doğuyor, batıyordu.
Kaptan:
İşte yolcu bir saniye ya da bir dakika
Yaşamak için geniş zamanlar bekleme
Gülleri koklamak için baharı
Islanmak için yağmuru
Teskin etmek için güneşi
Gökyüzünü seyretmek için yıldızları
Sevmek için yarınları…
Yolcu:
Haklısın da kaptan
Bir an’a sıkıştırırız bütün bunları
Elimizin tersiyle iteriz zamanı.
Kaptan:
Belki de biten denizler değil bizlerdik
Bizlerdik bir bir bitirdikleri…