Allah´ım ellerim hiç bu kadar aciz kalmamıştı yazı yazmak için! Hiç bu kadar titrememişti parmaklarım. Ya kalemim! Sana neler oluyor? Başka zaman cimrilik yapar akıtmazdın mürekkebini. Şimdi gökyüzünden boşalan yağmur damlaları gibi nasıl da ıslatıyorsun önümdeki kâğıdı. Sanki gözlerimden süzülen yaşlarla yarış ediyorsun.
Hâlbuki kır çiçekleri ve güllerden bahsedecektim. Olmadı. Bizim gülümüz soldu, kır çiçeklerimiz yasta şimdi. Bu gün bülbülün figanı aşkından değil, bizim gülümüz için.
Onlar bizim baharımızdan bir güldü. Küçük bebeğimiz en küçük kır çiçeğimizdi. Şairin dediği gibi: ?Kır çiçekleri uyurken de güzeldir.? Onlar uyurken de güzel kokar. Yağmur ve fırtına zorla koparsa da seni dalından biz seni yüreğimizin en yeşil vadisine diktik. Ve bizim yüreğimize hiçbir fırtına giremez. Emin ol. Sen bizimle büyüyecek, yaşayacak ve hayallerini gerçekleştireceksin.
Ey baharımızın goncası!
Senin için ziller son defa çalarken çocukların için ders zili çalıyor duyuyor musun? Hepsi koşarak sınıflarına giriyor. Sana layık bir öğrenci olabilmek için artık daha çok çalışacaklar. Ellerine verdiğin güneşi hiç düşürmeden, birbirlerine destek olarak daha yükseğe çıkarmak için uğraşacaklar. Tıpkı senin hayallerindeki gibi. Hiç biri gözyaşı dökmüyor bu gün. Hepsinin yüzünde senin ektiğin tomurcuklar var. Sen ağlamalarını, üzülmelerini hiç istemezdin değil mi?
Ya biz! Gül bahçemizde bir gülün eksikliğini damarlarımıza kadar hissediyoruz. Gökkuşağı bile üzerimize kanatlarını açmıyor renklerinden biri eksik diye. Hepimizin gözlerinde damlacıklar var güllerin yanağındaki katreler gibi.
Yüreğimize çığ düştü
Artık güneş ısıtamıyor içimizi. Şimdi bahçemizdeki hüzün bulutları gözbebeklerimizi esir alan sisle düet yapıyor. Boyun bükmek geri getirmiyor seni. Seni bizden koparan âsi trafik canavarına hepimiz sinirli sinirli bakıyor, kızıyoruz;
Saçlarını yoluyoruz. Sonra ellerimize bakıyoruz. Ellerimiz yine bomboş. Yine kaçıp gitmiş başka baharlara. Kim bilir hangi gülü soldurup koparacak yine.
Şimdi gül bahçemizde senin yerine silgi kokusu var, kalem kokusu var, kitap kokusu var? Onlar da güller kadar güzel kokar değil mi öğretmenim?
Seni hiç unutmadık? Unutmayacağız?
Kalbimizde yaşayacaksın sonsuza kadar?
