Bir gül dedi bülbül güle, gül gülmedi gitti
Gül bülbüle bülbül güle yâr olmadı gitti
Yine bir bahar mevsimini yaşıyoruz takvimlerde. Takvimler ki bunun adı `bu` deyince öyle kabul ediliyor.
Baharı içinde yaşayanlar bilir ki bu mevsim için şekil gerekmez. Bizim baharımızda ağaçların yaprak açması şart değildir. Bizim yapraklarımız gönlümüzde açar. Bizim dallarımız içimizde yeşerir. Bizim fidanlarımız içimizde neşvü nemâ bulur.
Zaman gelir üstünü örteriz. Kardan, kıştan zarar görmesin diye. Sarıp sarmalar yüreğimizin en tenha yerinde muhafaza ederiz umutlarımızla birlikte. Tekrar yeşerecek mevsime gelinceye kadar. Yani biz baharımızı kaybetmeyiz hiç.
Bizim yapraklarımız, çiçeklerimiz elimizde solmaz. Elimiz de taşımayız çünkü… Onun taşınacağı yeri, taşınacak olanlar da bilir…
Her ne kadar şair “baharı görmeden yaz geldi geçti” dese de, geçen mevsimdir, zamandır. Ama yüreğimizdeki sevginin de sızının da geçtiği yoktur bizim…
Bizim baharımız da hazanımız da bize aittir. Kışımız sadece bizi üşütüp, yazımız sadece bizi ısıtır.
Her mevsim hem bir kavuşma hem de ayrılıktır bize. Gülüne hasret bülbül baharı dört gözle bekler. Ta ki umutlarını bir sonra aynı mevsime saklayana kadar… Aslında içimizden terennüm ettiğimiz mısralar vardır bizim. Bir şarkı sözünde olduğu gibi:
“Her mevsim içimden gelir geçersin…”
Bir şeylere kavuşurken bir şeylerden ayrıldığımız için; hepsinin ortak mekânı aynıdır bizde.
Çölün ortasında uyuyup kalan Mecnun`u görenler oradan kaldırıp bir ağaç altında gölge bir yere bırakınca; uyanan Mecnun feryadı figanı basmış.
- Beni kim getirdi buraya?
- Öleceksin be adam demişler. İyilik ettik işte.
-Ne iyiliği, böyle iyilik mi olur? O gördüğünüz güneşi Leyla`da görüyor. Ortak yanımızdı bizim. Şimdi bir ortak yanımız kalmadı. “Ayrıyız” demiş Mecnun.
Gerçekten ayrı mı sizce?
Bence değil. Güneşi ortak değilse hisleri ortak. O güneşi gökte değil içinde. Tıpkı bizim baharımız gibi….
Yazının girişinde şairi belli olmayan beyitte, `yar olmadı gitti` ifadesiyle fiziki şartları kastetmiş olmalı. Çünkü gül ile bülbül beraber olmasalar dahi `yar`dır. Leyla ile Mecnun hep `yar`dır.
Bizim baharımız gibi…
Her mevsim içimden gelir geçersin…
