Köyümün yolları düzdür, koşulur
Ormanları dikenlidir, aşılır
Bazen kaybolunur bazen şaşılır
Ben köyümün yollarına hasretim.
Sülünleri koşar, hızlı at gibi
karacalar zıplar gider jet gibi
Ağaçlar buluta uzar ip gibi
Ben köyümün ormanına hasretim.
Kuşları var, ötüşüyor dallarda
Arıları çiçeklerde, ballarda
Kırçancılar gelir gider yollarda
Ben köyümün yarenine hasretim.
Ormanında menekşeler açıyor
Gece çisesinden suyun içiyor
Boynu bükük, kendisinden geçiyor
Ben köyümün havasına hasretim.
Azmi’yim; çekerim hasreti, zarı
Payımıza düştü, kaderin körü
Yürü ve vicdansız, yolundan yürü
Ben köyümün canlarına hasretim.
